Huis vol liefde

Ik ben een spullen mens. Dat komt omdat bijna al mijn spullen verhalen vertellen. Verhalen over liefde.

Deze foto's heb ik in een paar minuten gemaakt. Soms vergeet ik het, maar mijn huis, mijn nest, zit vol liefde. Het puilt uit de kastjes, staat in lijstjes, hangt op ramen, staat op tafel en schijnt me toe. Kijk maar:

Gister aten we in de tuin. We hebben een heel lieve buurvrouw. We helpen elkaar vaak. Onder het eten zei ze: "sas kom eens naar de schutting, dan geef ik je iets aan". Toen kreeg ik dit geurend pracht exemplaar. Met een mond vol zalige gebakken zalm (die mijn man had klaar gemaakt) zei ik "dank je lieve schat".

Dit hartje kreeg ik van mijn collega Irma. Ze is één van de gulste mensen die ik ken. Ik weet niet meer waar het aan hing, of op geplakt zat. Maar het hangt nu in een grote tak, voor mijn raam. Samen met allemaal stoffen vogeltjes die gemaakt zijn door een vrouw die van oude lapjes houdt en daar van alles van maakt.

Dit is LU. Het is de allerliefste knuffel ooit. Hij is van één van mijn kinderen. Hij is overal heen gesleept, geknuffeld, vies geweest en weer gewassen. Hij is eindeloos gerepareerd. Hij ruikt heerlijk naar vroeger en iedereen bij ons thuis houdt van hem.

Dit raam gedicht van PLINT kreeg ik van mijn schrijfzusje Karin (zij schrijft de schrijfsalon.blogspot en met haar geef ik de schrijfworkshops). Ze heeft een neus voor culturele zaken. Ik vind haar heel lief en mooi en ze is enorm trouw. En daar hou ik van.

Mijn tuin.... die onderhoudt mijn lieve schat, mijn broer klom ooit in een dertig meter hoge dennenboom om die om te zagen (wat we zelf niet durfde), mijn moeder hielp me met het planten van allerlei prachtigs, en de gemeente is zo lief om de struiken achterin niet te snoeien zodat we altijd naar groen kunnen kijken. 

Dit is mijn middelste zoon Cosmo. Hij zit op een acteerschool. Deze foto maakte we in zo'n pasfotohokje. We moesten van hem gekke bekken trekken, lelijk kijken, maar we kregen heel erg de slappe lach. Hij maakt met iedereen die hij lief vindt zo'n gekke foto, een wand in zijn huis hangt er helemaal vol mee. Ik glimlach altijd als ik deze (beetje stoffig inmiddels) foto weer zie. 

Deze ansicht kocht ik voor mijn man. Hij hangt op een keukenkastje. Ik kocht hem toen hij zijn "auto van de zaak" moest inleveren, vlak nadat hij zijn baan kwijt was. Nu gaat hij voor zichzelf beginnen... en dat kan hij vast heel goed. Maar die foto heeft iets zieligs en liefs en herinnert me eraan dat liefde het beste vervoermiddel is dat bestaat.

Deze super spiegel heeft mijn man, jaren geleden voor me gemaakt. Hij is heel ingenieus, als je er langs loopt gaat het licht vanzelf aan. Maar gelukkig kun je dat ook uit zetten, want anders schrik ik zo als ik snachts naar de wc loop. Dus doe ik hem aan met een trekkoordje. Op het kleine briefje rechtsonder staat, dat hij van me houdt, ook als hij op pad is voor zijn werk of een cursus. Bovenop staat een popje met een speeldoosje in haar buikje. Die kreeg ik van mijn moeder, toen ik 5 jaar was. We waren straatarm, en dit popje kostte wel 35,- gulden bij de bijenkorf. Toch kreeg ik hem. Typisch mijn lieve moeder! Het plaatje links onder met de vrouwengezichten. komt uit een doos make-up die ik kocht in New-York op de mooiste reis ooit. Een reis die ik kreeg van mijn beste vriend. Hij is in de 70 en mijn mentor, Joop van den Ende, aanmoediger en mogelijk maker. 

Deze vond ik op de rommelmarkt. Hij is heel klein en hangt aan een spijkertje in een hoekje. En zo waar.

Mijn huis zit vol liefde.

• Hoe is het met de liefde in jou huis?
• Wordt het niet eens tijd foto's te maken van al die liefdeblijken?
• Laat de spectaculaire momenten even voor wat ze zijn en fotografeer de liefde in je huis.
• Huis tuin en keuken liefde.
• Het mooiste, meest kostbare en uiteindelijk het enige spectaculaire dat bestaat.

Dag lief mens. Sas