donderdag 30 mei 2013

Je bent zoveel meer...

Alles dat je bent

Je bent zo veel meer dan wat je alleen vandaag bent. Je bent het kind dat je ooit was, het ontluikende meisje, misschien ben je moeder, oude wijze vrouw of juist een vrouw in wording. En de mannen, ze zijn de jongen, de held, de vader, de wijze man, de zoeker. Alle aspecten, alle momenten, alle ervaringen maken je tot wat je nu bent. Alsof je een collage bent van alles dat je ooit hebt geleefd en beleeft. Het heeft allemaal een plek in jou. En al die aspecten van jou hebben erkenning, aandacht en liefde nodig.

  • Zoek al je foto’s en fotoboeken eens bij elkaar. Ga op zoek naar foto’s die echt iets vertellen over wie je was en wie je nu bent. Kopieer oude foto’s uit je albums en druk foto’s die nieuwer zijn nog eens af. Ga vooral op zoek naar karakteristieke foto’s. Foto’s die iets essentieels over je vertellen. Dat kunnen heel mooie, maar ook trieste, getergde, eenzame, vergeten of stille foto’s zijn.
  • Heb je een verzameling karakteristieke foto’s verzameld, maak er dan een collage van. Plak alles op een groot stuk karton op een manier die je eer aan doet. Je kunt de collage versieren, inlijsten, aanvullen met een paar steekwoorden en het geheel zo artistiek en eigen maken als je wilt.
  • Je kunt ook een prachtige slide-show maken van foto's uit verschillende tijden in je leven.
  • Kijk dan naar je collage. Schrijf er eens wat over op. Wie was dat meisje (die jongen), wie is deze vrouw (deze man), wat heeft je gemaakt tot wat je nu bent.
  • Dan hang je deze collage ergens op waar je hem vaak ziet. Steeds wanneer je Langs je collage loopt, begroet je jezelf even. Dat kun je hardop, maar ook in stilte doen. Kijk naar jezelf op al die momenten in je leven, en wek wat liefde op in je hart, voor deze vrouw of man. Dit ben jij en je verdient alle liefde die je nodig hebt.
  • Wanneer je onzeker bent, een zware periode meemaakt, piekert, je schaamt of teveel ploetert, kijk dan even naar je collage. Stel je voor dat de persoon van deze collage de hoofdpersoon in een prachtige film is. Een moedig mens, die voortgaat, soms bang is, soms moedig, die het soms zwaar heeft en soms voor de wind gaat. Een mens die om hulp, steun en liefde kan vragen. Knipoog even naar jezelf, moedig aan, geef in gedachten een zetje in de rug. En ga dan iets leuks doen.
Je bent zoveel meer dan alleen wat je nu vandaag beleeft, voelt, denkt, ziet. Je bent een reis die gaande is, een bloem die zich ontvouwt, een verhaal dat zich afspeelt, schoonheid die tevoorschijn komt. Je bent ergens in het midden van dat gebeuren. Het is nog niet afgelopen, er is nog niets verloren, alles is nog mogelijk. Eer wat je bent. Je bent een wonder dat zich op dit moment bezig is voor te doen….. en dat verdient alle steun die het nodig heeft.

Doe vandaag iets dat er werkelijk toe doet. Iets dat echt past bij wie je werkelijk bent.

Sas

maandag 27 mei 2013

Heimelijke genoegens

Heb jij ze ook? Heimelijke genoegens. Stille plezierige dingen, die je doet, alleen voor jezelf. Gewoon omdat je er blij, rustig, meer jezelf, levendig of echter van wordt? Dingen die je niet zomaar rondbazuint, maar die de mensen die je echt goed kennen wel weten.

Ik heb ze ook. Sommige vind ik grappig, andere een beetje gek. Ik maak een lijstje:

Hoorspelen luisteren, ouderwetse, sciencefiction, streekromans of detectives. Ze staan op mijn I-Pod, soms luister ik ze s'nachts, als ik niet kan slapen.

Met een zachte zakdoek in mijn jaszak rondlopen. Die af en toe even voelen tussen mijn vingers, of er even aan ruiken.

Slagroom van de HEMA. Die is het allerlekkerste.

Ergens zijn, en dat niemand weet waar je bent en wat je doet. Dat geeft zo'n heerlijk vrij gevoel.

S'nachts een kopje thee drinken, als iedereen in huis slaapt en ik niet kan slapen.
Gewoon maar wat zitten of een beetje tv kijken in zo'n slapend stil huis.

Een schat vinden in een kringloopwinkel.

Thee drinken uit ouderwets bloemetjesservies, dat is veel lekkerder.

Slingertjes haken (zie het winkeltje op mijn website).

Hele tuttige tv programma's kijken: Q&Q, Zeg n's AAA, Dagboek van een herdershond, Pleisterkade 17, James Herriot, Wordt u al geholpen, De zevensprong. Het gevoel uit je jeugd weer een beetje voelen... en die series gaan zo lekker langzaam.

Na ingewikkeld schrijven of studeren een Bouquetboekje lezen.

Gezellige spulletjes zoeken en vinden en opknappen.

Ik heb een zwak voor weespopjes. Van die afgekloven barbiepopjes, knuffels, beertjes, die ergens in een hoek gegooid zijn op een rommelmarkt. Die moeten dan mee naar huis. En die zet ik dan in gezellige groepjes bij elkaar. Het is eigenlijk best kinderachtig, maar daar word ik nou echt blij van.

Ik heb ook genoegens die te stil zijn voor woorden.



Welke stille of heimelijke genoegens heb jij?
Mogen ze van jezelf? Welk gevoel geven ze je?
Ik denk dat die stille genoegens ontstaan uit een heel echt deel van jezelf. Volgens mij moeten we ze gewoon maar koesteren en een beetje ruimte geven.
Misschien kunnen we een "heimelijke genoegens vereniging" oprichten en elkaar op goeie ideeën brengen??

Laatst heb ik één van mijn popjes mee op vakantie genomen, naar Mallorca. En overal maakte ik foto's van haar. De mensen op het strand dachten dat ik gek was, maar ik had plezier. En popje had een geweldige vakantie! Haha.



Nou dag... fijne dag. Doe je vandaag één stil genoegje, heimelijk (ik ook).
Stille Sas

donderdag 23 mei 2013

Verlegen dagboek tekenaars gezocht!



Bekentenis:

En jij?


Durven:

Ik was op de filmset van een nieuwe speelfilm

Altijd bij me...



Uitnodiging:

Kom je ook?

We gaan tekenen, nadoen, klodderen, een beetje verven, schrijven en raak rotzooien.

Kijk even op de weblog van de SchrijfSalon of stuur een mail naar SAS

Tot Zondag!

Sas, verscholen achter haar tekentasje...

Zomer 1965

woensdag 22 mei 2013

Ansichtkaarten bestellen...ahhhhhh




Steeds denk ik dat ik best digitaal goed bezig ben en dan wil ik weer eens iets nieuws proberen en raak ik helemaal in een bestandsnamen, formaten, dpi, pdf, tiff, en weet ik al niet wat kramp.

Vandaag probeerde ik ansichtkaarten te bestellen. Met een mooie tekst erop. Simpel. Dacht ik. De site crashed (hoe schrijf je dat eigenlijk?) al als ik hem open. De bellijn neemt niet op. Bestanden downloaden... waar moet dat? Bestanden te groot, te klein, 1, 2, weg is alles weer. Opnieuw. Ondertussen heb ik mijn man al drie keer van zijn werk gehaald. Heel onschuldig gekeken, en toen lief, en toen verleidelijk, toen knoopje los. Komt hij alweer helpen. Alles ingevoerd. Is er geen achterkant van de ansichtkaart.

Ik ga me dan zo dom voelen. Nou ben ik ook blond, maar toch. Heeft iedereen dit nou? Ik denk dan altijd dat de hele wereld iets snapt dat ik niet snap. Dat iedereen van rits-rats-klik bestelt en aanlevert en geweldige producten thuiskrijgt, behalve ik. Alsof ik een digitale taal niet versta, die alle anderen wel verstaan.

Ik kan nu:
mailen
tekstverwerken
sms-en
whats-uppen
mijn website bewerken
bloggen
een I-tunes bibliotheek ordenen
foto's bewerken (beetje)
mijn telefoon bedienen

Maar jeetje, steeds als ik iets heb geleerd... is er weer iets nieuws dat ook wel handig zou zijn om te kunnen. Ik heb het gevoel dat ik achter een soort digitale bus aanren, en maar rennen, ik heb de deurpost al vast, maar ik kan er maar net niet inspringen. En ik raak buiten adem. Ik blijf hijgend achter, zonder ansichtkaarten (oei, nu lijkt het of ik ze toch besteld heb... oei, ik heb ook al betaald.... hoop maar dat er iets moois in de bus komt).

Conclusie: ik ben een digitale held (ik doe mijn best) maar ik voel me een ICT kluns. Ik zit beteuterd voor de toetsen (die ik nog niet helemaal blind kan bedienen). Mijn haren door de war van de stress (knoopjes nog dichtdoen). Mijn oren tuteren van de bestandsnamen. En nu maar hopen, dat wat ik bestel, ook echt geprint gaat worden. Wordt vervolgd.

Digidoos de Bruin

zondag 19 mei 2013

Dans danser danste gedanst

Ik zag een heel leuke uitzending van VPRO's Metropolis over dans.

De hele aflevering is leuk, maar er zit een stukje in over een choreografe die haar heel jonge kind meeneemt naar haar dans studio. Professionele dansers, dansen alle bewegingen van dat jonge humpie na, en dat vond ik schitterend. Je ziet daar dat we geboren worden als dansers.

Waarom dansen we dan niet veel meer, vaker, langer, vrijer, vrolijker, eigen-zinniger?

Hier was ik nog klein en danste ik zomaar buiten in de natuur

Hier ga je naar de uitzending.

Wil je je eigen innerlijke danser weer terugvinden, kom dan eens naar Biodanza. Bij mij, wanneer je in Noord-Holland woont;  ik geef les in mijn studio in Berkhout. Kijk even op mijn site.

Of kijk hier wanneer je verder weg woont en zoek een leraar in je eigen omgeving.

Biodanza brengt je weer terug bij je aangeboren vermogen je vrij te bewegen en dat is heerlijk en bevrijdend.

Ga maar gauw de uitzending bekijken of neem nog een danstoetje... hier zijn wat mooie zinnen van wijze dansers...


I would believe only in a God that knows how to dance.  ~Friedrich Nietzsche

The truest expression of a people is in its dance and in its music.  Bodies never lie.  ~Agnes de Mille

There are short-cuts to happiness, and dancing is one of them.  ~Vicki Baum

Dance first. Think later. It's the natural order. ~Samuel Beckett

Dancing is the poetry of the foot.  ~John Dryden

Learning to walk set you free. Learning to dance gives you the greatest freedom of all: to express with your whole self the person you are. -Melissa Hayden

Any problem in the world can be solved by dancing. -James Brown

Ik ga nu even dansen. Sas 

zaterdag 18 mei 2013

Koersen op zekerheid of op vertrouwen

Vertrouwen komt je niet aanwaaien, mij niet tenminste. Toch is het een heel belangrijke vriend in je leven, vertrouwen.



Soms ontdek ik ineens, dat ik teveel koers op zekerheid. Wanneer ik aan iets nieuws begin, wil ik zo graag weten dat het goed af zal lopen. Maar wanneer ik koers op zekerheid, ga ik ervan uit dat de veiligheid die ik nodig heb ergens buiten me te vinden is:





  • Mijn uitgevers moeten nu vast zeggen dat ze het boek dat ik nu schrijf wel zullen uitgeven.
  • Ik wil in loondienst, want dan ben ik zeker van mijn salaris.
  • Ik begin een nieuwe wekelijkse groep Biodanza, maar dan wil ik wel voldoende inschrijvingen hebben.
  • Ik zet een advertentie, maar dan moeten er wel voldoende reacties op komen.
  • Ik boek een vakantie, maar ik wil wel zeker weten dat er zon zal zijn.
  • Ik begin een bedrijfje, maar zal ik daar wel voldoende mee verdienen.
  • Enzovoort...

Ik kan ook koersen op vertrouwen:

  • Ik voel een verlangen om een nieuw boek te schrijven, ik vertrouw erop dat het een goede impuls is, ik ga gewoon schrijven en zie later wel of het boek z'n weg naar de lezers zal vinden. Misschien via mijn uitgever, maar misschien op een heel andere manier.
  • Ook al ben ik in loondienst, er kan toch van alles gebeuren. Ik ga het werk doen waar ik heel blij, geïnspireerd en energiek van wordt en vertrouw erop dat het rendabel zal zijn.
  • Ik begin mijn nieuwe Biodanza groep gewoon. Langzamerhand zal de groep vanzelf wel voldoende deelnemers krijgen.
  • Ik zet een advertentie, en misschien reageert er niemand, maar ik weet niet of mensen de advertentie misschien uitknippen en wel een jaar in een kasje leggen en dan pas bellen. Of misschien belt iemand me die met me wil samenwerken, of gebeurt er iets anders.
  • Ik ga op vakantie, en of de zon nu wel of niet schijnt, ik beleef vast allerlei mooie dingen. Misschien regent het, ga ik naar een museum en ontmoet ik daar iemand die me enorm boeit, of me iets leert of ergens op wijst, of waarmee ik enorm ga lachen.
  • Ik volg mijn hart en begin het bedrijf van mijn dromen, misschien lukt het niet zoals ik he me nu voorstel, maar misschien ontdek ik zo wat ik dat wel ga doen en vind ik mijn weg wel naar werkplezier en voldoende inkomen
Deze tweede manier is er een van vertrouwen. Ik zoek de veiligheid in mezelf. Ik volg mijn inspiratie en weet ergens diep van binnen dat het wel goed zal komen, hoe dan ook.

Ik heb een afbeelding van een Boeddha gekocht, van een kunstenares in Lanzarote. Ik word heel blij van die afbeelding. Hij zegt voor mij: "vertrouw nou maar gewoon". Het is gek, maar kijken naar die Boeddha helpt echt.


En ik hoorde een mooie zin deze week:

All of life comes to me with
EASE & JOY & GLORY!

Volgens mij komt -all of life- veel gemakkelijker als je de weg van het vertrouwen bewandelt.

Maar mocht ik het zelf ook weer eens even vergeten... zeg je dit zelfde dan weer tegen mij?

Wat zou jij doen, wanneer je zou koersen op vertrouwen?

Sas 

maandag 13 mei 2013

Worstelen met een nieuw boek en spelen op papier

Ik ben bezig aan een nieuw boek over Biodanza; muziek, bewegen, contact, ervaren.

Een boek schrijven is een worsteling. Stijve nek, iedere dag uren zitten, broeden, alles weer veranderen, laten lezen, commentaar krijgen, je ego in de kreukels, weer beginnen....

Steeds als ik aan zo'n project bezig ben denk ik, ik doe het hierna niet meer. Zoiets dat je kunt denken tijdens de weeën bij een bevalling. Als dit kind geboren is, ben ik voor altijd klaar met dat bevallingsproces.

Maar steeds ontstaan er toch weer nieuwe plannen, dromen, wensen, verhalen.... en dan begint alles weer van voor af aan.



Af en toe ga ik even naar de HEMA. Dan drink ik koffie en eet ik slagroom. Daar zit ik te kletsen met leuke mensen, over dagelijkse dingen en als ik alleen ben ga ik zitten studeren en soms tekenen.


En daarna ga ik in mijn mini autootje weer naar huis en ga ik weer moedig verder...

Welke dingen houd jij moedig vol? (ook al weet niemand dat...)

Fijne lentedag! Sas

zondag 12 mei 2013

Ma de liefste?

Vandaag is het moederdag

Ik ben net even bij mijn moeder op de koffie geweest. We spreken elkaar wekelijks. We gaan altijd koffie drinken in de stad en dan kletsen we bij.


Moederdag doet me denken aan twee aspecten waarin ik me de laatste tijd heb verdiept:

Het ene is: ben je wel genoeg bemoederd? Bemoeder je jezelf genoeg? Bemoeder je je kinderen voldoende?

Het andere is: Ben je je bewust van hoeveel je ouders voor je hebben gedaan & geofferd?

Soms voel ik meer het ene.... ik ben niet genoeg bemoederd! Soms voel ik meer het andere... mijn moeder heeft allerlei dingen voor me gedaan, die ik me niet eens meer kan herinneren.

Over het bemoederen las ik in het boek: De Ontembare Vrouw van Clarissa Pinkola Estés.


In november 1994 verscheen de eerste druk van De ontembare vrouw van de Amerikaanse Jungiaanse psychologe Clarissa Pinkola Estés. Pauline Sinnema schreef in haar recensie in Het Parool: 'Pinkola steekt je een hart onder de riem en geeft je tegelijkertijd een flinke schop onder de kont: je kunt treuren om een verspild leven of er alsnog iets van maken – te laat is het nooit. De Standaard der letteren verklaarde het succes als volgt: 'Bekende sprookjes als "Het lelijke eendje", "Blauwbaard", "De rode schoentjes" krijgen bij Estés een nieuwe verrassende inhoud. In navolging van Jung ziet ze de sprookjes, mythen en verhalen niet zozeer als een spiegel van de samenleving, maar ze leest ze als drama van de ziel, waarbij de verschillende sprookjespersonages staan voor positieve en negatieve aspecten van de eigen psyche.'


Bemoederen komt aan bod in: hoofdstuk 3 dat gaat over de intuïtie en het popje Vasalisa. En ook in hoofdstuk 6 over het lelijke jonge eendje en het vinden van je eigen "groep".

Estés stelt prachtige vragen:

Ben jij voldoende bemoederd? En jouw moeder? En haar moeder?
Hoe voelde jij je vroeger bij je familie? Thuis, een vreemde, niet gekend, herkend, gesteund, in de steek gelaten?
Wel aspect aan jou hebben opvoeders geprobeerd te veranderen, verwijderen of onderdrukken? Is het gelukt?
Ben jij als moeder bemoederd en opgevangen? Noem eens een voorbeeld.
Heb je in je moederrol wel eens het volgende ervaren:
  • Dat je baalde van je kinderen
  • Dat je wou dat je er nooit aan begonnen was
  • Dat je kinderen er niet waren
  • Dat ze dood waren
  • Dat je ze soms haat
  • Dat ze al uit huis waren
Kun je je frustraties over je moederschap op een veilige manier met iemand delen?
Hoe ervaar je je innerlijke moeder? Hoe is ze?
Heb jij meerdere moeders in je leven (of tijdelijk gehad)? Vertel over ze.
Het is goed contact te maken met het al dan niet voldoende bemoederd zijn. Jezelf te leren bemoederen of het bemoederd worden nog een beetje in te halen.
In Constructive Living (audio lezing van Soundstrue) van David Reynolds vertelt hij over twee van de meest populaire vormen van psychotherapie in Japan. Deze methoden helpen je productiever, flexibeler en ontvankelijker in het leven te staan:
  • Morita therapy is gebaseerd op het nemen van de juiste actie in het huidige moment (doen wat gedaan moet worden)
  • Naikan therapy is een manier om je bewustzijn te cultiveren over hoe de wereld jou ondersteunt (bewustzijn en dankbaarheid praktiseren)
Hier gaat het juist erg over, stoppen met zeuren en stilstaan bij het gemis en in actie komen. Dankbaarheid en bewustzijn cultiveren.
Ik heb beide kanten nodig.
Soms voel ik mijn tekort gekomen zijn. Dan moet ik mezelf wat meer bemoederen. Soms voel ik dankbaarheid, besef ik dat ik veel meer van het leven heb ontvangen dan ik me bewust ben en dan vier ik dat.
Vandaag doe ik van allebei een beetje.

En....ik eer ook de moeder in mezelf, die voor mij zorgt, altijd.

Moederlijke Sas

zaterdag 11 mei 2013

Worsteling met de toetsen

Nou ik ben om, ik doe een cursusje blind leren typen.....

Mijn man zegt al jaren dat ik dat eens moet leren omdat ik met opgetrokken schouders als een bezetene zit te typen en hij me dan 's avonds moet masseren.

Het is een cursus voor kinderen, met striptekeningen en heel simpele oefeningetjes. Maar ik zit met stijve schouders te worstelen. IK KAN DIT NIET! Grrrr. Ik heb al heel wat boeken, kaartjes, artikelen en cursusmateriaal geschreven. Honderden uren zitten typen, maar ik doe alles met twee wijsvingers. En nu zit ik met verkrampte pinkjes te zoeken naar de fdsajkl;. Wat is het toch lastig om iets nieuws te leren.

Misschien is het lastiger om het oude typen af te leren, dan om het nieuwe typen aan te leren. Ik voel me echt weer een prutser.


Van mijn moeder leerde ik dat ik zo vaak mogelijk iets voor het eerst moet doen. Iets nieuws doen, houdt je levendig en de wereld zit dan weer vol verrassingen. 

Maar de stijfkop in mij, de "je weet wat je hebt en niet wat je krijgt", die vindt het maar niks. Iets nieuws leren is zo oncomfortabel, lastig, een gedoe, een hoop werk. Toch ga ik door. Nog een tijdje en dan type in deze berichtjes met tien vingers. (dream on!)


Zijn er dingen die jij zou willen leren, maar die nog in de wachtrij staan vanwege: geen geld, geen tijd, geen zin, geen durf, weet niet hoe, of zoiets?

Wat ik nog graag zou willen leren:
  • Twitteren
  • Instagram
  • Zingen zonder vrees voor uitglijders
  • Zorgeloos door het leven gaan
  • Heel erg lekker koken
  • Een instrument bespelen
  • Heel ordelijk leren schrijven
  • Mijn schouders voor altijd ontspannen en zacht houden
  • Haak patronen lezen (en begrijpen!)
  • In mijn eentje ergens naar toe durven vliegen (zonder pilletje tegen vliegstress)
Misschien is het wel een heel goed idee, altijd in contact te blijven met de prutser in jezelf, door vaak iets nieuws te leren. Zo houd je een beginnersgeest. Zoals ze dat noemen in het boeddhisme. Het leven benaderen alsof alles nieuw is en volkomen open staan voor wat zich aandient.

Nou, ik moet nog veel oefenen, ik zit grommend boven de toetsen.

En jouw lijstje van "nieuwe dingen willen leren"?
Wat staat daarop?

Ik type verder .... ik kan nu al blind:
sas kas lal faal kak jaja lak kaak kaal kaas as aas

grom, knars, worstel

Sas de beginneling




woensdag 8 mei 2013

Oooooh, ik hou van mooie vragen




Vanmorgen gaf ik ontspanningsles.

Eén van de deelnemers kwam met een aantal mooie vragen. Ik hou van vragen. Vragen toveren antwoorden tevoorschijn. Soms een letterlijk antwoord dat je kunt verwoorden. Soms een idee, een oplossing of een verandering. Soms ontstaat een antwoord in je leven of in je lichaam, als vanzelf. Dat is het mooie van vragen.

Ik geef je hier een paar mooie vragen die je je op allerlei momenten kunt afvragen. Denk niet na over het antwoord, laat het vanzelf verschijnen, te voorschijn komen, bewustworden of ontstaan....

Wat is er nog meer mogelijk?

Hoe kan het beter worden dan dit?

Hoe kan het:
  • lichter
  • zachter
  • vrijer
  • losser
  • fijner
  • ruimer
  • leuker
  • moeitelozer
Wat je ook aan het doen bent, stel jezelf zo nu en dan zo'n vraag. En zeg dan: ik ben benieuwd wat er nu gaat gebeuren....

En ontdek wat het leven je antwoord.

Liefs sas

maandag 6 mei 2013

Wat een type....machine

Heb je dat ook wel eens dat je fantasie op hol slaat?

De mijne doet dat regelmatig. Zo kwam ik op k(r)oningsdag een leuk klein typemachientje tegen. In een gezellig koffertje, met een gebroken lintje. Beetje zielig stond ie daar in een hoekje. Ongebruikt, niet hip, niet apple, digi-buiten-beentje.

Kreeg ik ineens een zalig fantasie-tje.... stel dat ik 10 van die type weesjes zou kunnen vinden? Dan kunnen we een SchrijfSalon (workshop creatief (dagboek)schrijven) houden op type machientjes!

  • Typen op muziek
  • Tuttige sjaaltjes om, net doen of we secretaresses zijn
  • Liefdesberichten typen
  • Logboek van je dagen in telegram stijl
  • Annie M.G. Schmidt nadoen (met chocolade sigaretten in ons mond)
  • Diepzinnig schrijven jaren 60 stijl
Nou ja... op hol geslagen zei ik toch. Nu is het een week later en heb ik er al 11!
Kleine, grotere, in koffertjes, met een snoer eraan, met lintje, zonder lintje. Ik heb ze gepoetst, en een firma van nieuwe lintjes gevonden... ze krijgen allemaal nieuwe inkt. Ik ga ze namen geven: Mvr. de Wit, Zuster Monique, Juffrouw Janssen, enzovoort.

In het Najaar organiseert de SchrijfSalon dus een schrijfworkshop op type machientjes.

Nostalgische schrijven voor type-miep-en.
Kom je ook?

Liefs van een vreemd type

Deze typemachien heet tante Dora