vrijdag 20 mei 2016

Feest verruimende middelen

Gister verluisterde ik me...

Ik dacht dat iemand zei "feest-verruimende middelen".

Soms vind ik versprekingen geweldig, maar nu ontdekte ik dat ik ook van verluisteringen hou.

Mijn fantasie begon te huppelen van de feest-verruimende heerlijkheden...



Wat zijn jouw meest geliefde feest-verruimende middelen? 

Sas

zondag 15 mei 2016

Al die levenskunst bevelen, hoe mooi ook...

Ik heb er gewoon even genoeg van. Je loopt door de winkels (ik hou van shoppen) en overal zijn spullen met teksten en bevelen erop. Kussens, handige linnen tasjes, een shirt. Alles is bedrukt met teksten en wijze woorden en goed bedoelde suggesties. Soms zijn de teksten echt heel mooi, maar.... ik ben geen uithangbord. 

Dan zie ik een shirt in precies de goeie kleur.... staat er weer zo'n tekst op. Ik wil geen wandelend bevel zijn, geen prikbord met raadgevingen. Mooie teksten zijn IN, houten planken voor in je huis met de regels van het huis, zelfs als je gaat slapen fluistert je kussen nog een laatste advies in je oor. 

Help! We zijn een beetje doorgedraaid. Teksten zijn mooi, ik hou heel erg van citaten, aforismen en wijze gedichten. Maar niet de hele tijd en op al mijn spullen. 









Ik heb heimwee naar zwijgende voorwerpen.....



Helllup!!!!

Ga je mee op zoek naar stille spulletjesssssss?









Als we ons huis daarmee vullen kunnen we het fluisteren van ons hart weer horen....

Sssssssst Sas

woensdag 11 mei 2016

Een gedicht van Toon Hermans

Er moeten mensen zijn


Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.

Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken

Die mensen moeten er zijn.

Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof
ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mondharmonica spelen

Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist

Die lente maken
van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw,
licht

Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkeloze hemel
toch in de wolken zijn
zo hoog
ze springen touwtje
langs de regenboog
als iemand heeft gezegd:
kom maar in mijn armen

Bij dat soort mensen wil ik horen

Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan

Er moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven

Mensen die namen kerven
in een boom
vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien
naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor:
ik hou van jou

Ja,
er moeten mensen zijn
met tranen
als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten

Weet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooiigheid

Ze roepen van de daken
dat er liefde is
en wonder
als al die anderen schreeuwen:
alles heeft geen zin
dan blijven zij roepen:
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde
weer een nieuw begin

Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
I love you in het zand
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan

en vallen
en vallen
en vallen

en OPSTAAN

Bij dát soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR