zaterdag 28 maart 2020

Survival of the kindest

Corona vraagt om levenskunst. Ik leerde veel vanuit Biodanza.
Waar Corona ons over laat nadenken:
Als mens een keer griep doormaken, kan een schok zijn voor ons immuunsysteem. Sommige virale schokken zijn misschien te groot, maar de meeste maken ons ook sterk en creëren gezonde afweer. Nu lijkt het of de wereld de griep heeft. De wereld hoest, heeft een pauze nodig en werkt aan zijn eigen immuunsysteem.
Juist nu het klimaat dringend aandacht vraagt, moeten we massaal thuisblijven. De luchtkwaliteit krijgt hier en daar adempauze en knapt op. We kunnen nadenken over of we vaker thuis kunnen werken en de natuur een beetje sparen.
We denken soms zo in landsgrenzen, geloofsgrenzen, hokjes en soorten, goed en kwaad, maar deze griepgolf doet daar niet aan mee. In de natuur bestaan deze grenzen namelijk niet. Alles is met alles verbonden. We zijn één grote familie. We kunnen allemaal geraakt worden en we hebben saamhorigheid en solidariteit nodig als onze weerstand beproeft wordt.
We zijn zo’n enorme consumptieve wereld geworden, maar deze griepgolf vraagt ons even te stoppen. De boodschappen tas thuis te laten, zelf thuis te blijven, even niet van hot naar her te reizen. Even te zijn in plaats van te doen. De voorraden die we hebben aan te spreken en al het rennen en vliegen en consumeren even te laten kalmeren.
We leven in een 24 uur maatschappij, nu is het een aantal weken of maanden tijd om tot stilstand te komen. We hebben weer lege dagen op de kalender, we kunnen thuis zijn met onszelf.
Onze kinderen kunnen niet naar school of naar de opvang. We voelen weer hoe het is om dagen gewoon samen en gezin te zijn. Met elkaar de tijd te beleven.
Veel van onze relaties spelen zich deels of geheel af in een digitale dimensie. Nu we elkaar niet mogen aanraken en niet mogen knuffelen kunnen we weer ontdekken hoe waardevol werkelijk fysiek contact is. Nabijheid en aanraking zijn van levensbelang. Soms ontdek je het wonder van iets pas wanneer je het even kwijt bent.
Angst is misschien wel het meest besmettelijke virus dat bestaat. En deze tijd laat ons ontdekken hoe bang we werkelijk zijn voor iets dat we niet kennen, iets dat we niet kunnen overzien en iets dat we niet (helemaal) kunnen controleren. Iedereen reageert anders op angst. Angst is soms verstandig en soms irrationeel. We kunnen stilstaan bij onze angsten. Ze opmerken, ze onderzoeken. En daarna tot actie komen wanneer we ze verbonden hebben met onze kennis en inzichten. We ontdekken nu ook wat de gevolgen zijn van het door elkaar halen van feiten, meningen, stemmingen, sentimenten, angsten. Ook ontdekken we dat de sociale media, zowel een verbindend als een destructief effect kunnen hebben.
Darwin zei, niet de sterkste of de meest intelligente overleven, maar diegene die zich het beste kunnen aanpassen aan veranderingen. Dit is een moment om onze mee-verander-spieren weer eens flink te trainen. Ook kunnen we ontdekken dat onze acties invloed hebben op de mensen om ons heen. We zijn van elkaar afhankelijk. Het virus vraagt zorg voor elkaar en onszelf even iets ontzeggen om voor de zwakkeren zorg te dragen. Survival of the kindest!
Dus laten we maar geen schuldigen zoeken, geen complotten bedenken, maar de uitdagingen die op ons afkomen aangaan, met zoveel mogelijk medemenselijkheid en zorgzaamheid.
Inzichten n.a.v. bespiegeling van Psycholoog F. Morelli Italië, levenskunst vanuit de methode Biodanza en & mijmeringen van Saskia de Bruin



Gepost door op
Labels: , , , ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)