Stilte in de storm
Ook al raast er een soort storm nu
Ik hoor ook steeds hoe heerlijk stil het is
Het is stil in de straten
En mijn agenda rust uit
De winkels roepen niet meer
Reclames lijken belachelijk nu
Ook al raast er een soort storm
Ik voel maar steeds hoe heerlijk stil het is
En ik denk aan alle plekken in de stad
Waar al het stof is neergedwarreld
Waar lege stille oases eindelijk, eindelijk
Op adem komen
Wat zou ik graag even
Helemaal alleen
Luisteren naar die stiltes
Die overal
Zijn neergedaald
Lege theaters waar niemand
Nu hoeft te stralen
Kappersstoelen die leeg
In een lenteslaap staan
Haren die geluidloos groeien
Het leven doet dat nou eenmaal
Groeien, stilletjes altijd door
Kerken en moskeeën waar niemand nu
De waarheid in pacht hoeft te hebben
Sportscholen waar geen druppel
Zweet meer valt
Al die plekken
Al die rust
Die stilte
Die pauze
Het is zo nieuw
Zo anders
Zo onbekend
Ook al raast er een soort storm nu
Ik voel de stilte
Ver weg
En dichtbij
Als een bijenkorf
Waar het zoemen is gaan zwijgen
En de honing echt wel op ons wacht
Ik weet niet of het mag
Maar iets hieraan
Ontroert me zo
En stelt me zo gerust
Het even niks
Het geluidloze
De lege ruimtes
Overal
Ver weg en ook dichtbij
Wat heb ik dat gemist
Wat heb ik dat gemist
Zo erg
Dat ik niet meer wist dat ik het miste
Niet alleen vloed, maar ook eb
Niet alleen gaan, maar ook stoppen
Niet alleen roepen, maar ook zwijgen
Niet alleen vol, maar ook leeg
Niet alleen open, maar ook dicht
Niet alleen groei, maar ook rijpen
Ik wens dat deze yin tijd
Voor altijd een klein beetje
Mag blijven bestaan
Ook al raast er een soort storm
Mag er iets van dit verstilde leven
Blijven bestaan
Als we weer gaan….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten