Gemiste Kans
Ik blader door kranten op zoek naar koppen, streamers en
vlaggen (journalistieke schrijfvormen). Zinnen die zinnig zijn, iets dat inspireert
tot schrijven. Wegwijzers, appetizers
smaakmakers. Eentje staat er in grote rode letters. Die valt extra op. GEMISTE
KANSEN. Kansen missen, in rode inkt. Alsof het een doodzonde is.
Omdat ik geen
kans wil missen, wring ik me in bochten, sloof ik me uit, ga ik veel te lang
door. Doe ik dingen waar ik helemaal niet blij van word. Reclames,
advertenties, ook die staan vol met waarschuwingen:
Laat dit aanbod niet voorbij gaan!
Grijp je kans!
Mis dit niet!
Stap nu in!
Nu of nooit!
Maar misschien wil ik wel kansen missen. Het leven zit vol
met kansen. Ieder moment is een kans. Ieder gesprek, iedere actie, ieder
contact. Het wemelt, het krioelt, het woekert kansen. Ik kan ze niet allemaal
pakken.
Ik wil kansen missen zonder zorgen. Zomaar ergens midden in beginnen en
me geen zorgen maken over wat ik mis. Als ik slaap kan ik niet zoenen. Als ik
rechts ga, zie ik de vogels in de vijver niet. Als ik schrijf mis ik het dansen.
Ik wil kansen missen. Anders stik ik in het moeten.
Er is een kans
Dat ik je mis
En dat geeft niet
Er is een kans
Dat ik dans
Met een andere kans
Dat ik je mis
Er is een kans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten