Zonder plan
Ook zonder plan kun je beginnen aan je beoefening. Het is
de kunst gewoon aanwezig en beschikbaar te zijn. Daaruit ontspringt alle
inspiratie. Want inspiratie komt tot je. En je kunt die alleen ontvangen
wanneer je beschikbaar en aanwezig bent. Bereid om te ontvangen. Het is de
kunst om ontvankelijk te zijn voor wat zich ook aandient. Dat is wat we
beoefenen. Met open hart, open handen, open aandacht aanwezig zijn. En bereid
zijn wat zich ook aandient, toe te laten, bestaansrecht te geven. In je gewaarzijn,
op je papier. We oefenen om dat open veld, dat gebied van eindeloze
mogelijkheden tegemoet te treden. Een stap vooruit te zetten, aanwezig,
opmerkzaam, benieuwd, luisterend, zonder doel. ER ZIJN VOOR ALLES. Heel
eenvoudig JA zeggen, aan pakken wat komt. Het op te merken. Het op te
schrijven. Dit te beoefenen is een heldendaad. Steeds weer dat veld van
mogelijkheden te betreden. Lege stille tijd staat daar symbool voor. Een leeg
vel papier ook. Alles kan gebeuren. Alles is mogelijk. Niets moet. Niets is zeker.
Dat is het wonder van het leven. We zijn hier niet om te bepalen. We zijn hier
om op te merken, om te ervaren, om ons te verwonderen over die zee van
mogelijkheden. Beoefenen is zeeman of vrouw worden. Steeds uitvaren. Weer of
geen weer.
Zet je
pen op papier: Schrijf zonder plan. Schrijf gewoon de tien
minuten vol. Vul je bladen. Vertrouw op een ingeving, een gedachte. Zoek niets
verhevens of bijzonders. Pak gewoon het eerste dat je invalt. En schrijf. Blijf
opmerken, blijf schrijven. Als je niet weet hoe te beginnen, start dan met, ik
zit hier met mijn pen en papier…. Begin te beschrijven waar je nu bent… de rest
valt je vanzelf in. 10 minuten.
Inwaarts reizen
Schrijven en mediteren vormen een expeditie. Je reist
beoefenend je binnenlandschap door. En je innerlijke ongerepte natuur kan wild
zijn. Het kan een oerwoud zijn aan gedachten, gevoelens, sensaties. Om te
beginnen moet je leren navigeren. Waar in deze creatieve natuurlijke
uitspattingen bevind ik me nu? Hoe raak ik niet verdwaald, of meegesleept? Hoe
vind ik mezelf terug in deze uitbundige
veelheid van wie ik ben. Je oefent om een anker te vinden, een rode
draad, een houvast, een route. Je adem, je hart, sensaties in je lichaam, iets
dat hier en nu is en volkomen waar. Zo leer je reizen, inwaarts….
Juist door deze innerlijke natuur te betreden, ontdek je
wie je bent. Je ontdekt wat je bezield, wat je raakt, waar je beschadigd bent,
waar je naar hongert, wat je verloor, wie je denkt te moeten zijn. Deze
beoefening is niet gedreven door de noodzaak om te veranderen. Hij is gedreven
door het leven zelf. Het leven in jou dat zichzelf wil ontdekken, dat zich wil
onthullen als zichzelf. Van beoefenen wordt je meer levend, je merkt meer op, je staat meer toe, je laat
meer tevoorschijn komen. Je her-wilderd als het ware. Alle cultivering valt
weg, alle aangepastheid smelt weg, wilde blosjes beginnen weer je wangen te
kleuren. Je vindt iets terug, iets dat altijd al bij je hoorde. Beoefenen is
een ontdekkingsreis. En uiteindelijk ontdek je je ZELF. Je eigen jij-heid. En
dat word je gewaar. En je geeft die waarachtigheid een stem. Beoefenen is het
vinden van je stem, de stem van je wilde natuur. En oefenen die te vertrouwen.
Want de natuur kent het leven en weet hoe het te leven. Deed dat al eeuwen. Zal
dat altijd blijven doen. Welke tierlantijnen wij ook bedenken. Elke dag
her-wilder je meer. Tot je hart groener wordt en je haren blaadjes doen
groeien, je wangen blozen en je ogen stralen. Terug gekomen bij je ware natuur.
Zet je pen op papier: Schrijf over wildheid. Wat is het voor je? Mag je het ruimte geven? Wat associeer je met het woord wild? Is het te vertrouwen? Begin te schrijven met deze open zin: Als ik wild zou leven…… en volg je pen het oerwoud in…. 10 minuten.
gevoelsexpressie
Teken een cirkel. Vul de cirkel met
hoe je je vandaag voelt, over je vader / vaderfiguur. Kleuren, lijnen, vormen,
dichtheid, vaagheid. Schrijf dan over dit gevoel dat je op dit moment hebt over
je vader. Ook een afwezige vader roept een bepaald gevoel bij je op.
Dit is altijd een moment opname. Over
een uur kan het gevoel weer anders zijn. Geef jezelf toestemming om eerlijk te
zijn.
Onbesuisd en onbevangen
Iemand zei deze twee woorden, onbesuisd en onbevangen. En
ik dacht meteen ja! Dat hoort bij beoefenen. Onbesuisd is onbezonnen,
lichtzinnig, overmoedig, onbedachtzaam. En onbevangen is vrijmoedig, niet
geremd doordat je weet wat er komt, ongedwongen, zonder schroom. Onbesuisd en
onbevangen…. zo gaan zitten. Niet wetend wat er komt en toch helemaal opgaan in
je gewaarzijn. Het heeft iets van overgave en vrij laten en vertrouwen op het
leven. Je laten verrassen en verwonderen. Een soort van sprong van overgave aan
wat het leven je ook biedt, in dit moment. Onbesuisd en onbevangen…. Zo gaan
schrijven, overmoedig je pen pakken, je gedachten onbedachtzaam ruim baan
geven, het blad papier lichtzinnig en ongeremd tegemoet treden, het
beschrijven… met wie je werkelijk bent. Zonder plan en zonder zwemvest de
woorden induiken die opborrelen. Het is een loslatend leven. Bereid zijn het
niet te weten, vertrouwen, niet streven, geen plan hebben, het doen met wat er
is, wat er komt, geduldig mee gaan met de stroom van je gewaarzijn, en het niet
weten. Alles verwonderd opmerken en opschrijven. Je gewoon in het leven laten
vallen. In dit moment. En weten: ik kan er niet uitvallen. Ik val niet uit het
leven, ik val erin. Ik hoor in dit leven. Ik hoor hier in dit moment te bestaan.
Want ik besta. Het leven begaat geen vergissingen. Ik ben helemaal de
bedoeling. Nu. Hier. Dit. Onbesuisd en onbevangen mezelf zijn. Beoefenen,
gewaarzijn, schrijven. JA.
Zet je
pen op papier: Schrijf over vallen, loslaten, meebewegen,
onbesuisdheid, onbevangenheid. Kies gewoon het woord dat nu energie geeft en
spring erin…… 10 minuten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten