Inspiratie
Inspiratie hoef je niet te zoeken. Het is niet iets waar je
naar op zoek moet gaan. Het is iets dat jou vindt, wanneer je maar stil wordt
en open bent en afwacht. Inspiratie bevat het Latijnse spiritus. Dat geest
betekent, maar ook adem en ademtocht. Inspiratie betekent bezieling, inval,
ingeving, inademing, een levenwekkende kracht. Het is iets dat je ingegeven
wordt, iets dat jou vindt, iets dat je inademt. De kunst is dus, om zo open,
onbevooroordeeld, ontspannen, beschikbaar mogelijk te zijn. Dat is wat we
beoefenen. Het beoefenen van mediteren en schrijven helpt je die staat van
ontvankelijkheid steeds opnieuw op te zoeken. Steeds opnieuw te reizen van
weten, begrijpen, kennen, aanspannen, vastpakken, denken, willen, streven,
zoeken – naar ontspannen, openen, loslaten, vergeten, wachten, beschikbaar
zijn. Wanneer je rent door een zwerm vogels en er eentje probeert te vangen,
jaag je ze juist weg. Maar wanneer je zit, stil, helemaal ontwapend en zacht,
dan komen de vogels op je schouders zitten. Kunnen ze in je oren fluisteren.
Dan hoef je alleen maar heel stil te worden en te luisteren.
Dat is beoefening. Luisteren naar het fluisteren van het
leven, van je eigen hart, van de ziel van de wereld. En dan kun je je pen de
vrije hand geven. Dus stop maar met zoeken en vind. Stop maar met rennen en kom
aan. Stop maar met be-grijpen en ontdek. Ga de stilte maar aan en je lege vel
papier ook. Laat het leven je influisteren en wees beschikbaar. Dat is een
mooie beoefening. Helemaal beschikbaar zijn, voor alles dat zich ontvouwt en
tot je komt. Wanneer je dit vaak oefent, wordt het een manier van zijn. En dan
krijg je nieuwe ogen, nieuwe oren, nieuwe tastzin, nieuw gewaarzijn. Ineens
beweeg je je door een andere wereld. Overal dwarrelt inspiratie, overal
fluistert het ideeën, overal ritselt het geschenken. Het leven ademt je vol
wonderen.
Zet je
pen op papier: Na de meditatie, lees het stuk dat je gister
schreef, of de laatste keer dat je schreef. Lees open en onbevangen. Zodra je
een woord of een flard ontdekt die je mooi vindt of die je aangrijpt, dan
schrijf je dit op en schrijf je van daaruit verder. Iets zal oplichten, iets
zal tot je spreken. Het kan een enkel woord zijn, of een stukje zin, of een
vraag. Ook iets dat je juist niet wil, kan je roepen. Lees in een houding van
beschikbaar zijn en laat iets in de tekst jouw aandacht vinden. Dan schrijf je
van daaruit verder…. 10 minuten.
Over wat je niet meer
hebt
Wat heb je niet meer
Iets moois, iets dierbaars, of misschien iets dat je
juist graag kwijt was
Soms verlies je iets, soms wordt je bevrijd van iets dat
op je drukte of aan je hing
Wat heb je niet meer
Waar ben je van bevrijd, of ben je iets verloren
En wat is het verschil daartussen
Wat heb je niet meer
Iets moois, iets dierbaars, of misschien iets dat je
juist graag kwijt was
Schrijf een brief
over iets dat je niet meer hebt
Misschien schrijf je aan jezelf, misschien schrijf je aan
dat wat je niet meer hebt. Misschien wil je je dankbaarheid uitspreken, of
misschien voel je je eindelijk bevrijd. Je kunt ook schrijven aan je dagboek en
zo eerlijk zijn als je maar wilt. Of een geheim verklappen. Schrijf over wat je
niet meer hebt. 10 minuten.
Gevoelsexpressie
Moeder mandala
Teken een cirkel. Vul de cirkel met
hoe je je vandaag voelt, over je moeder/moederfiguur. Kleuren, lijnen, vormen,
dichtheid, vaagheid. Schrijf dan over dit gevoel dat je op dit moment hebt over
je moeder. Ook een afwezige moeder, roept een bepaald gevoel bij je op.
Dit is altijd een moment opname. Over
een uur kan het gevoel weer anders zijn. Geef jezelf toestemming om eerlijk te
zijn.
Vertrouwen
Wat we weten is dat het leven niet anders wil dan groeien
naar het licht. Geen enkele bloem, groeit weg van het licht. Alles richt zich
uiteindelijk naar dat licht. Maar wat we soms vergeten is dat het leven ook wil
wortelen, wil verdiepen. Wij zien boven de grond, de planten draaien en wenden
richting de zon. Maar onder de grond groeien de dingen de diepte in. Wortels
groeien neerwaarts en zijwaarts. Er is dus ook groei het donker in. De groei
bestaat niet alleen uit wat we zien, het lichtwaartse groeien. De groei bestaat
zeker ook uit het donkerwaartse groeien. We wortelen diep en bloeien hoog. Het
leven is nooit enkelvoudig, maar steeds meervoudig en zo ingenieus.
Wij groeien op dezelfde manier. Sommige groei merk je op,
het openbaart zich, het komt aan het licht. Andere groei blijft verborgen, is
diep, stil, inwaarts, ondoorgrondelijk. Ik vertrouw op dit proces van groeien. Ik
hoef niet alles te weten en te zien. Is een parel in een oester, diep in de zee
minder wonderbaarlijk omdat ‘ie niet aan de oppervlakte komt? Is een ruwe
diamant of een goudader, diep in de aarde minder waard, dan wanneer we het
vinden, opgraven en verhandelen? Mediteren en schrijven helpt je beseffen dat
het leven alle kanten op groeit, opwaarts, neerwaarts, naar het licht, naar het
donken, gevonden, verborgen, zichtbaar, onzichtbaar.
Gewoon dagelijks verschijnen, op je kussen en mediteren.
Gewoon dagelijks verschijnen op je blad, en schrijven. En vertrouwen dat er
groei plaats vindt. Iets gaat groeien. Vaak weten we pas veel later wat er
gegroeid is. Iemand zei ooit: “de oorzaak ligt in de toekomst”. Vertrouwen dat
we later, als het tijd is, wel zullen weten waarvoor deze tijd van groei nodig
is. Nu hoeven we het niet te weten. Nu kunnen we gewoon vertrouwen in onze
beoefening. En groeien, naar het licht en tegelijk de diepte in. De natuur
heeft een onbevattelijke wijsheid. En wanneer we beoefenen (welke beoefening we
ook kiezen) geven we onze innerlijke natuur de vrije hand. Groei maar, groei
maar. Al begrijp ik er niets van. Al zie ik niet waar het heen gaat. Ik beoefen
en vertrouw de processen van het leven. En wie weet wat de lente brengt….?
Zet je pen op papier: Schrijf over momenten van vertrouwen…. Of over het ontbreken ervan. Of het zoeken ernaar. Of het hervinden ervan. Schrijf over vertrouwen. Als er niets komt, maak dan eindeloos deze zin af: Ik vertrouw op… Ik vertrouw op…. Ik vertrouw op…. En maak een opsomming van alles dat je vertrouwd.10 minuten.
Diepzelfschrijven
Wat draag je?
Het kan iets zijn dat je altijd in je tas of jas bij je
hebt, maar het kan ook iets onzichtbaars zijn, een herinnering, een ervaring,
een angst, een stille liefde, rouw, een verlangen, de zorg voor iemand. Wat
draag je? Letterlijk of figuurlijk. Schrijf over wat je draagt. 10 minuten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten