Intuïtie
Intuïtie komt vanuit
het latijn en betekent letterlijk “innerlijk zien”. Het is een soort weten
zonder weten. Iets van binnen dat zich kenbaar maakt. Soms heel zacht,
fluisterend, vaag. Soms heel krachtig als een onmiskenbaar innerlijk bericht.
Intuïtie kan zich soms aan ons aandienen door alle drukte van de dag heen. Als
een soort flits, of innerlijk wakker geschud worden. Maar veel vaker komt ons
intuïtieve innerlijke weten pas tot ons
als we stil staan, voelen, of wanneer we ons innerlijk een vraag stellen.
Intuïtie is een innerlijke gevoeligheid, soms instinct, een sensatie, een
gewaarwording, een gevoeligheid voor een communicatie van binnenuit die we niet
direct kunnen verklaren, maar waar we wel op kunnen vertrouwen. We kunnen daar
beter contact mee krijgen door te beoefenen, te schrijven, te tekenen, creatief
te zijn, door tegelijk naar buiten en naar binnen gericht te zijn en bereid te
zijn er naar te handelen. Want door er
naar te handelen bevestigen we ons vertrouwen in die van binnen opwellende aanwijzingen
en dat opent ons er nog meer voor. Wat je gebruikt, waar je op steunt, zal zich
versterken. Zoals onze spieren sterker worden wanneer we ze gebruiken. Ik stel
voor dat we dat NU gaan doen.
Zet je pen op papier
Zit stil, na je beoefening. Zonder het te kunnen begrijpen,
open je nog verder naar binnen. Stel je intuïtie voor als een innerlijke
aanwezigheid, die met je meeleeft en voor je zorgt. Begin te schrijven vanuit
deze zin: “ik ben je intuïtie en het is belangrijk dat je weet dat……” luister
en voel en schrijf alles op dat je innerlijk gewaar wordt. Volg gewoon je pen,
hou die in beweging. Als je stokt herhaal je je openingszin: “ik ben je
intuïtie en het is belangrijk dat je weet dat……”
Als het op is en je hebt nog tijd over: schrijf dan een lief
berichtje vanuit je hart. Begin met: “lieverd, ik zie je….”en schrijf een kort
liefdevol bericht aan jezelf. 10 minuten.
Authenticiteit
We hebben er allemaal gevoel voor en een verlangen naar. We
voelen intuïtief aan of iets echt en authentiek is. Het is fijn en voelt
veilig. Je weet dat het iets is dat je kunt vertrouwen, dat waarachtig is,
openhartig. Tegelijk is het een uitdaging het zelf te zijn. We zijn soms
verwond in het leven en beschermen ons achter lagen van afweer, mooi weer, goed
overkomen, of verdoezeling. Beoefening helpt je met dit alles te zijn. We
hoeven er geen oordeel over te hebben, het hoeft niet weg, het mag gewoon bestaan.
Het leven houdt toch van ons. Echt en onecht. Zoals een vader of moeder van een
kind kan houden, van de spontaniteit en de echtheid, als ook van de spelletjes
en de vermommingen. Wees maar zacht tegen jezelf. Het is prachtig om te houden
van- en te zoeken naar authenticiteit. En tegelijk is het oké om soms niet echt
en niet eerlijk te zijn. Niet te durven. Kun je ermee zitten, het er laten
zijn? Het zachtjes in je hand nemen en er naar kijken. Benieuwd zijn, kijken,
ermee ademen. Het wat liefde sturen. Schrijvend kan echtheid opduiken. Ineens
verklap je iets aan jezelf. Je zet een eerlijke zin op papier. Soms schrik je
maar het kan ook opluchten, om het eindelijk in het licht te zetten. Soms hou je voor de zoveelste keer hetzelfde
verhaal op en dat mag ook. De kunst is te voelen dat het papier vol compassie
is, je pen volkomen vrij is en je mag schrijven wat je wilt.
Zet je pen op papier.
Stel jezelf de volgende vraag: als ik volkomen eerlijk zou
zijn… wat zou er dan gezegd willen worden? Waar zou ik naar mezelf toe voor
willen uitkomen? Wie ben je eigenlijk echt? Of je nu durft of niet… wat zou je
willen veranderen aan je leven? Als het veilig was, wat zou je dan veel liever
doen? 10 minuten.
