Alles raakt alles altijd overal aan.
Ons leven is gemaakt van relaties, van verbindingen, van
samenhang. Alles raakt elkaar aan. Ik adem uit, jij ademt in, onze adem stroomt
van mij naar jou, van jou naar mij. In de natuur is dat zo voelbaar. De wind
streelt de bladeren van de hoge boom, een vogel rust op de tak, hij poept en
kust de aarde met mest, insecten rennen uit hun holletjes, beginnen er van te
genieten, kruipen de grond weer in. Het bestaan van de vogel raakt dus het
binnenste van de aarde ook. We kunnen wel doen alsof de dingen gescheiden zijn,
dat is handig om ze te benoemen, maar in feite is alles verbonden, gelinkt,
geassocieerd. Alles raakt alles altijd overal aan. Hoe dan ook. Zo is het
leven. We zijn samen een weefsel van wonderen, we hangen helemaal samen, niets
staat op zichzelf. Ons leven is vol van verbindingen en samenhang. Ons lijf is
ook een wonder van verbindingen en samenhang. Ons denken ook. We zien iets, dat
roept een herinnering op, dat laat een associatie ontstaan, dat opent een
herinnering, of een verlangen of een emotie die we liever niet voelen, onze
spieren reageren, ons hart gaat sneller slaan. Alles raakt alles altijd overal
aan. Mediterend word je je gewaar van die samenhang. We worden ons er weer
bewust van. We gaan die weer voelen. Schrijvend ook. Je schrijft je stroom van
bewustzijn op, het één komt met het ander. Niets staat op zichzelf. Geef toe
aan die verbinding. De dingen apart ervaren kost moeite. De eenheid is
moeiteloos. Stop gewoon met het tegenhouden van het besef van eenheid en
verbondenheid. Leun achterover, ontspan, je kunt nooit uit deze verbondenheid
vallen. Alles raakt alles altijd overal aan. Mijn woorden raken jou nu aan.
Vanaf het moment dat ik ze schreef, tot het moment dat ze je bereiken. We zijn
gewoon bij elkaar, al lijkt het niet zo, we zitten naast elkaar. We mediteren,
we schrijven, we mijmeren. Over verbondenheid. Alles raakt alles altijd overal
aan.
Zet je
pen op papier: Schrijf over een relatie met een familielid.
Schrijf over een opa, een oma, een oom, een tante, een neef of nicht. Begin
gewoon bij een eenvoudig herinneringsmoment. Probeer het niet bijzonder te
maken, maar schrijf met simpele woorden. Schets een beeld. Begin gewoon ergens
midden in een herinneringsbeeld en schrijf eenvoudig verder…. 10 minuten.
Niets nodig
Om te mediteren is er niets nodig. Je kunt altijd, overal,
onder elke omstandigheid, zitten, stil worden, ademhalen. Het heeft iets puurs.
Er is niets anders nodig dan je gewaarzijn en dit moment. Daarom hoort bij deze
beoefening, schrijven met de hand. Zo weinig mogelijk nodig hebben, en het
overal kunnen doen. Een pen en een vel papier is een minimum. Ook voor
schrijven heb je dus bijna niets nodig. Je kunt overal schrijven, iedere
aanleiding kan je pen in beweging brengen. Of je rijk bent, of arm, thuis, op
reis, jong, oud. Zitten en schrijven kan altijd. Door de beoefening kom je
telkens weer in de rijkdom van je eigen ervaring. De verbondenheid met het
leven. De oneindigheid van je creativiteit. De stilte van je geest die mogelijk
wordt in lichamelijk gewaarzijn. Er is niets nodig om rijk te zijn in je
gewaarzijn. Alle rijkdom zit in het moment zelf. In je vermogen het op te
merken, te beschrijven, vast te pakken, los te laten, in te ademen, uit te
ademen, bestaansrecht te geven, vrij te laten. Eenvoud is een belangrijke
sleutel. Zodra je de situatie eenvoudig maakt, stil zitten, niets doen, leeg
vel papier, pen, zodra je dat doet, opent zich de pracht van het oneindig rijke
leven of de veelheid in onszelf die dit besef tegenhoudt. Soms kost het moeite onze
innerlijke chaos en ontreddering te erkennen, gewaar te zijn, vrij te laten. En
soms lukt het. En dan ineens, opent zich de pracht van het leven. De overdaad
aan wonderen. De eenheid met alles. Om dat te ervaren is er niets nodig. Je
hoeft niet op reis, geen dure meditatiecursus, geen luxe dagboek, geen dure
vulpen. Het mag allemaal, maar het hoeft niet, en het helpt ook niet. Het
wonder van het leven is al hier. Je zit er midden in. Je bent er deel van.
Gewoon zitten. Eenvoudig ademen. Een wit vel papier. En een pen. Gewaarzijn.
Eenvoudig worden. De schat komt te voorschijn als je alle pogingen hem te
vinden laat varen.
Zet je
pen op papier: Schrijf, alles dat je weet over NIETS. Niets
voelen, niets krijgen, niets hebben, niets horen, niets nodig hebben. Wanneer
had je niets extra’s nodig? Wanneer smachtte je naar alles? Schrijf alles dat
je weet over NIETS. 10 minuten.
gevoelsexpressie
Luie lijnen
Lui zijn heeft twee betekenissen in
ons woordenboek. Het betekent zowel, geen zin hebben, werkschuw zijn, niet
houden van inspanning. En het betekent ook het vermogen hebben om op je gemak
te zijn, te vertragen, weinig moeite te doen.
Laten we dat tweede vermogen een beetje ruimte geven in deze oefening.
Pak 1 kleurtje, krijtje, potlood. Pak
je materiaal een beetje aan het einde vast. Dus niet zoals je je pen greep hebt,
bij de punt, maar juist helemaal aan het andere einde. Zo heb je minder
controle. In je onhandige hand heb je nog minder controle, dat mag natuurlijk
ook. Dan… zet je heel losjes en lui je punt op papier. Je tekent luie lijnen.
Je volgt gewoon de toevallige beweging van je potlood. Soms kun je ook wat
draaien met je punt, en zo beweeg je op en neer, links en rechts, rond, hoekig.
Vertraagd bewegen, en je potlood in zijn toevallige beweging volgen. Zo ga je
een tijdje door tot je flink wat lijnen hebt.
Dan leg je je potlood neer. Je kijkt
naar je lijnen. Je draait je papier wat rond, zie je er iets in opdoemen? Een gezicht,
een dier, een fantasiewezen, een huisje… wat zie je. Draai en kijk naar de
lijnen. Dan geef je een paar accenten met je potlood om die vorm tevoorschijn
te tekenen.
Vervolgens kun je schrijven over wat
je ziet. Of als er niets tevoorschijn komt, schrijf je over hoe dit luie
tekenen was, of over lui zijn in het algemeen. Mag je dit van jezelf?