Kunst kan iets zeggen, zoals niets anders dat kan....
donderdag 4 december 2014
maandag 1 december 2014
Een lans breken voor de kunstenaar...
Ik was bij een prachtig concert van Mathilde Santing. Het meest echte concert ooit. Eerlijk, open en bloot, geweldige muziek (wat kan die griet toch zingen), kleine zaal, dichtbij. na afloop een kletsje. Cd's gekocht.... thuis luisteren.
Mathilde vertelde allemaal dingen die artiesten eigenlijk nooit vertellen in een concert. Ook dat met al het gemakkelijk kopiëren en downloaden bijna niet meer te doen is als kunstenaar. We downloaden massaal films, e-books en muziek. Sommige muziek hebben we echt lief... maar we hebben het niet altijd betaalt.
Kunstenaar zijn is een bijzondere missie. Het vraagt heel veel toewijding, liefde, moed en authenticiteit. Op de één of andere manier moeten we die kunstenaars dus wel steunen. Ik ben niet zo zwart/wit. Maar ik probeer altijd wel goed te zorgen voor kunstenaars waar ik echt van hou. Als ik een boek, film of muziek ontdek en het raakt me echt of ik ga het voor Biodanza gebruiken, dan koop ik het.
Nu is er ook weer zóveel dat je niet alles kunt kopen. Soms ontdek ik muziek door iemand die het gedownload heeft, maar als ik het dan echt mooi vind of ga gebruiken, dan koop ik het alsnog. Al dat downloaden brengt je soms ook bij muziek die je anders nooit zou vinden. Dat is dus ook een voordeel. Maar de kunstenaars moeten wel voldoende verdienen om hun moedige tocht voort te kunnen zetten. Vooral van die "niet al te commerciële authentieke kunstenaars".
Zelf schrijf ik boeken en kaartjes. Ik verdien tussen de 1 en 2 euro per verkocht exemplaar. Een schijntje vergeleken bij het werk en de toewijding die nodig zijn om dat te kunnen doen. Ik verdien mijn inkomen met lesgeven. Een geweldige aanvulling en ook een inspiratie bron. Mathilde doet dat ook. Dat is ook prachtig.
Maar ik wil even een lans breken voor de kunstenaar. Alle kunstenaars. In jouw hart leeft ook een kunstenaar. Als je de kunst van een ander niet op waarde schat, hoe moet de kunstenaar in jouw hart dan de moed vinden om tevoorschijn te komen? Kunstenaars zijn echt een fijn volkje.... stel je een land vol kunstenaars voor... het zou er niet zo goed georganiseerd zijn misschien, maar wel hartverwarmend, vermakelijk, inspirerend en mooi...Toch?
Waarom we allemaal onze creatieve kracht dienen te
gebruiken…?
Omdat er niets is dat mensen zo gul, blij, levendig, stoutmoedig en
meedogend maakt, zo onverschillig voor vechten en het opstapelen van
“spullen”en geld.
Brenda Ueland
Dus als je weer eens iets prachtigs vindt.... van wie dan ook.... deel het, bejubel het, waardeer het, koester het, help de kunstenaars hun kunst te kunnen maken. We kunnen niet zonder ze!
Over het pad van de kunstenaar..
Als je een kunstenaar bent
Luister
naar het fluisteren van je ziel
Vindt
de moed om het pad van een kunstenaar te gaan
Het
pad dat je roept en verleid
Geef
het op om anderen te plezieren
Doe
wat de kunst je vraagt te doen
En
doe het met alle liefde en integriteit die je in je hebt
Hou
van mensen, maar dans niet naar hun pijpen
Leer
omgaan met eenzaamheid
En
wees bereid de pijn van onbegrip te verdragen
Laat
het leven je tedere hart niet doven
Speel
voortdurend
Doe
zo vaak mogelijk iets voor het eerst
Ken
mensen door wat ze doen
En
laat je niet verwarren door wat ze zeggen
Of
wat ze willen dat je gelooft
Vertrouw
volledig op je intuïtie
Laat
het je koers bepalen
En
ga die koers ook al lijkt je omgeving
Je
een tegengestelde richting aan te wijzen
Lach,
ook als het niet hoort
Huil,
ook als het niet mag
Schreeuw
van de daken over wat ziek is
En
jubel over ongekende schoonheid en pracht
Weet
hoe je jezelf tot daden kunt bewegen
Laat
sterven wat ten einde is
En
ken het verschil tussen een einde en een nieuw begin
Draag
kleding die je ziel laat doorschemeren
En
verberg je pijn en zwakke plekken niet
Leer
liever in het NU te zijn
Eer
je spirituele en je aardse voorouders
Creëer
naast de aardse familie die je krijgt
Een
spirituele familie die je kiest
Blijf
trouw aan je leraren en gidsen
Ook
al leid je pad uiteindelijk naar een eigen bestaan
Vergeet
nooit dat je op hun schouders staat
Geloof
in magie en wonderen
En
leef kleurrijk, uitbundig en vol overgave
Wees
niet bang om ruimte in te nemen
Ga
door als iets mislukt
Wetend
dat het je rijpt en sterker maakt
Bomen
zonder storm leveren breekbaar hout
Laat
je niet verleiden door macht, succes en roem
Houd
beide benen nederig op de grond
En
draag zorg voor de kunstenaars die na jou komen
Leer
om niet in de weg te staan als inspiratie door je vloeit
Geef
ruim baan aan nieuwe impulsen
Wees
toegewijd aan het vormgeven van datgene
Dat
als gelukzalige echtheid in je leeft
En
bovenal
Houd
moed
Houd
moed
Houd
moed
Houd
moed
Houd
moed
Houd
moed
Houd
moed
Ook
al lijkt je pad soms hopeloos
Houd
moed
Het
pad van een kunstenaar is niet gemakkelijk
Maar
wel het enige dat leid naar je vervulling
Als
je een kunstenaar bent
donderdag 20 november 2014
Reizen door een boek...
Stel, je vindt een boek. Stel, het staat vol met wijze inzichten,
intrigerende vragen. Stel, je besluit op reis te gaan, het boek te doorkruisen.
En zo een pelgrimstocht te maken op zoek naar wie je werkelijk bent.
Dat vraagt een heel andere aanpak dan de schoolboeken die je
vroeger op school doorworstelde. Het is niet simpel een kwestie van alle
opdrachten doen, de vragen afwerken zoals je vroeger je rijtjes sommen maakte.
Zo snel mogelijk het boek AF hebben.
Sluit het boek in je hart. Zoek onbegrijpelijke woorden op.
Schrijf ze in het boek. Maak er vlekken in, zorg voor een omgekrulde en
versleten kaft. Sjouw het mee in je tas. Het boek wordt je vliegend tapijt.
Lees de hoofdstukken alsof het excursies zijn, je hoeft niet
alles mooi en leuk en fijn en comfortabel te vinden. Een reis is soms ook
afzien. Soms schrik je, andere dingen roepen weerstand op. Schrijf over alles.
Zoek de vragen die in je oren piepen, die kraken, die zeuren, die oplichten,
die jammeren, die tranen in je ogen brengen. Leef met die vragen. Al is er uit
een boek maar één vraag die bij je blijft… dan is de reis al waardevol.
Streef niet naar het zo snel mogelijk beantwoorden van de
vragen. Leef met je vragen. Schrijf ze op briefjes. Laat ze rond dwarrelen.
Spreek er over met vrienden. Als jij de vraag in je meedraagt komt het leven
met de antwoorden. Die kun je niet bedenken, die komen tevoorschijn. Het leven
is veel creatiever en inventiever dan wij ooit durfde te dromen. Koester je vragen,
draag ze als een sieraad om je hals. Leer te zijn met je onbeantwoorde vragen.
De vragen, zijn je voertuig. Zodra je een vraag hebt
beantwoord, is je voertuig versleten en moet je een nieuw voertuig zoeken. Rijd lekker lang rond in een vraag…. Laat je naar verre oorden en onvoorziene
omstandigheden voeren.
Vragen zijn kostbaar, heilig, de brandstof van je leven.
Alles gaat om de reis…. het onderweg zijn, het proces.
Zo reis je door een boek.
woensdag 19 november 2014
Waar hoor jij bij?
Ik hoor bij…
Ik hoor bij schrijven, bij slagroom, bij de HEMA, bij mijn Ikea
knuffelhondje, bij curiosa en nieuwsgierigheid, bij scharrelen, bij schat zoeken,
bij de warmte van de kachel in de herfst.
Ik hoor bij Quality Street toffee
bonbons in glimmende kleurige papiertjes, ik hoor bij mmmm, ik hoor niet bij
M&M’s, maar ik vind ze toch te lekker en eet er teveel van en krijg er
buikpijn van.
.jpg)
Ik hoor bij de zon in Lazarote, op een terrasje koffie drinken,
met mijn moeder na lekker shoppen met haar in haar beste HUM.
Ik hoor bij Engelse
tuttigheid, ik hoor bij Biodanza, bij tekenen en aquarelleren op mijn manier.
Ik hoor bij wandelen in bossen, die geuren. Ik hoor bij Braziliaanse zachte
muziek zoals Bossa Nova.
Ik hoor bij oude tasjes en deftige parfumerieën. Ik
hoor bij New-York (maar alleen als mijn gelukscollega Irma mee is).
Ik hoor bij
gelukkig getrouwd zijn en bij Pippie langkous-achtig moederschap.
Ik hoor bij
alles dat zacht en licht en vol zoetheid is. Ik hoor bij dit schrijven waar ik
bij hoor…. iedere dag is het anders en toch altijd ben ik dezelfde sas die
meebeweegt.
PS ik hoor bij degene die denken dat ze er niet bij horen.
Dus zonder het te weten horen ze toch ergens bij. Bij mij!
Schrijfoefening:
Begin met: ik hoor bij….. en schrijf tien minuten alles op
waar je bij hoort. Alles mag, maar geen namen van mensen noemen.
Hoe zou het zijn als je dit iedere morgen deed. Als een
instellen van je hartkoers TOMTOM? Wel fijn als je weet waar je bij hoort.
Dan kun je altijd die richting op bewegen!
Ik hoor bij dit bloggen...
woensdag 12 november 2014
SchrijfSalon zondag 16 november....
| |||||||||||
|
Hier vind je meer info
woensdag 5 november 2014
Ik teken me heel.... heel zacht
Mijn gewrichten doen zeer. Pezen, spieren. botjes. De herfst die me in de armen neemt. Ik teken mezelf heel... en doe dat heel zacht. Misschien helpt het jou ook. Als ik toch kon tovertekenen. Dat alles wat ik teken echt waar wordt. Voor iedereen. Mmmmm....
 |
| Verbinding voelen met alles |
 |
| Engelen oproepen |
 |
| Ze vragen om hulp |
 |
| Ook bosengelen |
 |
| Vertrouwen laten groeien |
 |
| En mijn eigen instincten volgen |
vrijdag 31 oktober 2014
Hier word ik nou blij van....
Hier wordt ik nou blij van....
Je gaat koffie drinken met een collega. Je drinkt zoveel thee dat je wel moet..... en dan kom je in een wc met zo'n haakje aan de binnenkant. Zo lekker simpel. En bekend en gemakkelijk. Je kunt niet opgesloten raken en er schijnt nog wat licht door de opening.
En dan plassen met het gevoel dat het fijn is dat sommige dingen niet veranderen, verbeteren, innoveren, verjongen, reorganiseren, fuseren, verdwijnen en herbronnen (wat is dat eigenlijk???).
Gewoon zo'n haakje. Pracht uitvinding. Werkte vroeger, werkt nu nog. Een lief klein kunstwerkje eigenlijk.
Soms word ik zo moe van al het vernieuwen en verbeteren. We hebben veranderitis. Ik wil gewoon de shampoo in het flesje zoals mijn paps die altijd kocht.....
Nagellak met van die mooie lange dopjes, die zo fijn vast hield....
Eau de cologne die ik vroeger verkocht bij de HEMA....
Raak limonade met zo'n dikke plastic dop...
Gewone Pickwick thee als ik in een restaurantje zit en niet cactus, rooibos, groene, meloen, of andere ingenieuze nepsmaak thee...
Nou ja... Ik word echt gelukkig als sommige dingen gewoon hetzelfde blijven. En je de weg weet in je supermarktje en je HEMA, en de schilder uit je dorp in musical vereniging zingt, en slagroom bij de HEMA nog steeds hetzelfde smaakt, en logo's altijd zichzelf blijven. Zodat ik gewoon de weg weet in het leven.... en we samen gewoon koesteren wat goed is en wat niet verbeterd hoeft te worden. Dan kunnen wij ook stoppen met al die zelfhulp....
Kusje op je ouwe trouwe zelfje! Sas
donderdag 23 oktober 2014
Veertje
Schatje!
Ja jij daar!
Ik stuur je voor vandaag...
Een kleurig veertje
Een licht als een veertje
Een kriebelveertje
Een loslaat veertje
Een opwindveertje
Een verende tred
Een veerkrachtveertje
Een heel zacht geraakt zijn veertje
Een doe het maar op je eigen manier veertje
Een zachter dan het zachtste dat je kent veertje
Een veertje uit de vleugel van een glinster engel....
Sas
donderdag 16 oktober 2014
SchrijfSalon schrijverijtjes
Op één zondag had ik twee SchrijfSalons. Eén die ik gaf met mijn schrijf compagnon Karin (over mindful schrijven) en eentje aan een huiskamer tafel met tantes en nichtjes en dochters en zussen (over liefde, geborgenheid en herinneringen). Hier zijn wat schrijverijtjes....
Schrijven over een
gedicht: zomernacht
Wees langzaam door vogels gezongen. Mmmm. Mooie zin. Kan ik…
door vogels gezongen zijn? Dat vogels langzaam zingen tjiiiiiilp. En dat ik dan
tevoorschijn gezongen word? Ergens is het vast waar. Is alles langzaam door
vogels gezongen. De hele wereld, de ochtend, de liefde, de schemering, de lente
die aan komt waaien. Misschien is alles gewoon door vogels gezongen. Is GOD
geen oude strenge beoordelaar, maar zijn er enkel vreemde vogels,
paradijsvogels. En zingen die alles tevoorschijn. Houden we daarom van zingen.
Flierefluiten we graag. En dromen we van vliegen en vallen. En liggen we graag in warme nestjes. Tortelen
we als we verliefd zijn en broeden we creatieve plannen uit. Ik wel in elk
geval. Eigenlijk weet ik dat best heel zeker, voor iemand die het pas nu
ontdekt. Ik ben langzaam door vogels gezongen. En ook al denk ik dat ik weet
hoe het allemaal verder zal gaan, waarschijnlijk hebben die vreemde vogels nog
veel meer noten op hun zang dan ik me voor kan stellen. Alles zou best wel eens
een wonderlijke of verrukkelijke wending kunnen nemen. Ik ben benieuwd hoe mijn
vogeltjes gebekt zijn. Wat zal hun liefste liedje voor mij zijn of hun hoogste?
Ik hoop dat ze gauw in zingen uitbarsten, ik snak naar een liefdeslied.
Schrijven met 5
willekeurige woorden
Doeltreffendheid, kracht, vriendschap, inspiratie, geloof
Jeetje wat een stom woord heb ik; doeltreffendheid. Iets dat
zijn doel treft. Bij een kus kan ik er mee leven. Heel goed zelfs. En lekker.
Maar verder. Ik hou van doelloosheid, onbedoeld, goede bedoelingen,
doelen missen. Vooral in situaties van razernij. Geef mij maar de kracht van
vriendschap die inspireert tot geloof in elkaar. Maar dan zonder doel. Gewoon als
een opwelling van levendige liefde.
Schrijven over
verlangzamen (schoenen uit)
Verlangzaam en laat. Laat, laat. Oh dat vind ik een fijn
gevoel. Dingen laten, loslaten, vrijlaten, je inlaten, iemand uitlaten, met rust
laten, iets nalaten. Laten, laten. Als ik dat toch veel meer kon. Laten, laten,
laten rusten. Laten gaan, laten biggelen. Tranen die mij gevoel verlangzamen en
het de ruimte laten. Om op te wellen, uit te barsten, weg te ebben en in de
vergetelheid te raken. Zodat er ruimte komt voor gevoel dat daaronder lag. En
zich nooit eerder liet zien en liet troosten. Zodat ik mijn troost heel
langzaam eromheen kan laten liggen. Als een jong hondje. Warm, zacht, knuffelig
en met een uiteinde dat kwispelt. Gerustheid die zachte blafjes laat horen. En
dan zomaar om alles en om niets, is alles in slow motion tot gerustheid
gebracht.
ps. op sokken schrijf je anders.
Schrijven over iemand
waar je van houdt.
Ik hou van een hondje dat niet bestaat. Of misschien wel,
maar dan ken ik hem nog niet. Misschien leeft hij ergens in een ander huisje,
op een schoot of in een roedel. Ik hou van een hondje, maar ik heb er dus geen.
Want mijn lief (van wie ik nog meer hou) krijgt het er Spaans benauwd van. Maar
ik… fantaseer mijn eigen liefste hondje. Met een kwispelstaartje, gekke
krullen, met zijden flapoortjes en een gezellig voorzichtig blafje. Zo´n dotje
dat me achterna loopt en altijd blij is als hij me ziet. Maar ik heb hem dus
niet. Misschien is hij daarom wel zo lief. Want omdat hij niet bestaat kan hij
ook geen stoute dingen doen. Mijn lievelingsdiertje. Ik hou van een hondje dat
niet bestaat.
maandag 6 oktober 2014
vrijdag 26 september 2014
Dans doet wonderen...
Het lichaam omhult de ziel
Het draagt alle ervaringen in
zich
Beweging maakt zichtbaar
Beweging ontbloot
De spontane dans is de onthulling
Van het meest innige zelf
In de dans zie je het wonder dat de ander is
Het ontvouwt zich zachter dan zacht
Maar verstrekkend en onuitwisbaar
Wonderen gebeuren in stilte en ongemerkt
Wat je kunt zien is het resultaat van het wonder
Nooit het wonder zelf
Want daarvoor is het een wonder
En dans….. doet wonderen
SASA
woensdag 10 september 2014
Sasa gedicht..
De zomer
Groot en zonvol
Overgoten met bloei
Helemaal vol van vogels
Laat maar waaien
Laat maar zaaien
Er komt vanzelf
Weer een nieuwe
Zomer op
Als we wachten
Vol verlangen
Zoals de aarde doet
Sasa
zondag 31 augustus 2014
Alles kan, maar het hoeft niet (NU)
Gemiste Kans
Ik blader door kranten op zoek naar koppen, streamers en
vlaggen (journalistieke schrijfvormen). Zinnen die zinnig zijn, iets dat inspireert
tot schrijven. Wegwijzers, appetizers
smaakmakers. Eentje staat er in grote rode letters. Die valt extra op. GEMISTE
KANSEN. Kansen missen, in rode inkt. Alsof het een doodzonde is.
Omdat ik geen
kans wil missen, wring ik me in bochten, sloof ik me uit, ga ik veel te lang
door. Doe ik dingen waar ik helemaal niet blij van word. Reclames,
advertenties, ook die staan vol met waarschuwingen:
Laat dit aanbod niet voorbij gaan!
Grijp je kans!
Mis dit niet!
Stap nu in!
Nu of nooit!
Maar misschien wil ik wel kansen missen. Het leven zit vol
met kansen. Ieder moment is een kans. Ieder gesprek, iedere actie, ieder
contact. Het wemelt, het krioelt, het woekert kansen. Ik kan ze niet allemaal
pakken.
Ik wil kansen missen zonder zorgen. Zomaar ergens midden in beginnen en
me geen zorgen maken over wat ik mis. Als ik slaap kan ik niet zoenen. Als ik
rechts ga, zie ik de vogels in de vijver niet. Als ik schrijf mis ik het dansen.
Ik wil kansen missen. Anders stik ik in het moeten.
Er is een kans
Dat ik je mis
En dat geeft niet
Er is een kans
Dat ik dans
Met een andere kans
Dat ik je mis
Er is een kans
dinsdag 26 augustus 2014
Hulplijntjes
Waaruit bestaan jouw hulplijntjes?
Wie zijn je hulplijntjes?
Welke bezigheden zijn je hulplijntjes?
Of heb je teveel lijntjes en snak je naar een ontsnapping?
sas
Abonneren op:
Posts (Atom)