Pyanma Zen & Ontbijt Schrijven 29 t/m 35

 We gaan verder....

Aanbod Meditatie bestanden

Lieve beoefenaars van PyamaZen & OntbijtSchrijven. Ik denk dat de lockdown / retraite langer zal gaan duren. Mijn voornemen is om zolang het duurt door te gaan met onze ochtend beoefening.

Ik neem alle meditaties die we doen op. Dat zijn dus allemaal mp3 bestandjes van 15 minuten.

Ik begin bij deze een klein winkeltje waarin je deze meditaties kunt aanschaffen als bestandjes of op een cd’tje. Dan kun je de Embodiment Based Mindfulness later nog eens toepassen of blijvend beoefenen, ook als de wereld weer open gaat.

De bestandjes kosten 30,-

Als je de bestanden wilt ontvangen, stuur me dan je postadres (voor een cd) of je mailadres (voor verzending van de bestanden).

Stuur me dit naar: saskiaschrijft@quicknet.nl 

Via de mail stuur ik je een factuur, betaal aub met vermelding van je naam.

Ik vind het heerlijk om onze ochtend meditaties met jullie te ervaren en te delen. En zo een zachte beweging van belichaamde Mindfulness in gang te zetten.   Sas

Schrijfzen 29 hier....

Volhouden

Ooit bestudeerde ik NLP. Daarin onderzocht ik de kwaliteit zelfdiscipline. Wat  was het verschil tussen iemand met en zonder? Dit was wat ik ontdekte: iemand met veel zelfdiscipline nam maar één keer een besluit. Niet iedere dag op nieuw, niet ieder moment opnieuw. Eén keer. Dat gaat zo: je besluit, ik ga iedere ochtend meditatie beoefenen, ik ga iedere dag schrijven. Vervolgens zet je je wekker op half acht en daar blijft die op staan. Je gaat niet elke avond voor het slapen opnieuw besluiten, zal ik wel of zal ik niet. Je gaat niet elke ochtend als de wekker gaat opnieuw besluiten ga ik wel of ga ik niet. De wekker gaat, je stapt uit bed, je slaat je sjaal om, je gaat zitten je wordt stil, je mediteert, je schrijft. Het is al lang geleden besloten. Niet dagelijks opnieuw kiezen, wel of niet, hoe laat, strakjes, of later… De wekker is de start van de beweging. Het was al besloten.

Dat klinkt streng, maar in feite ben je gewoon een discipel, een trouwe volgeling, van je eigen pad. Dit trouwe volgeling zijn, helpt je als de weerstand toeslaat, de verveling, de afleiding, de gekte van de wereld, je innerlijke vluchtpogingen, de overvloed aan keuzen, of een vorm van pijn.

Ook dan gaat de wekker, stap je uit bed, sla je je sjaal om, ga je zitten, wordt je stil, mediteer je, schrijf je. Uiteindelijk wordt het een diep houvast. Maakt het je onverwoestbaar. Opent zich een onaantastbare stevigheid in jezelf. En je maakt een innerlijke reis, die zonder die ene keuze nooit mogelijk zou zijn.

29. Schrijf alles wat je weet over volhouden, doorzetten, doorgaan, voortgaan. 

Thuiskomen in de woorden van een ander

 Soms denken we dat we alles zelf moeten doen en verwoorden en uitvinden en oplossen. Dat we origineel moeten zijn en uniek en degene moeten zijn die de juiste woorden vindt. Maar dat is niet zo. Woorden zijn overal, nu en van heel ver voor ons. Anderen hebben diep nagedacht, antwoorden gevonden, wijsheid verzameld, zich naar binnen gekeerd, innerlijke werelden bereisd. Zij kunnen ons aanmoedigen, uitnodigen, verleiden om verder op reis te gaan, thuis te komen bij onszelf. Lees maar…..

Terug naar huis

Alle kinderen zijn, zolang zij nog midden in het geheim staan, in hun ziel onophoudelijk bezig met het enig belangrijke, met zichzelf en met de raadselachtige samenhang van hun eigen persoon met de wereld om hen heen.

 Zoekers en wijzen keren met de jaren der rijpheid terug tot deze bezigheden, maar de meeste mensen vergeten en verlaten deze innerlijke wereld van het waarachtig belangrijke, reeds vroeg voorgoed om levenslang in de bonte doolhof van zorgen, wensen en doelstellingen rond te dolen, waarvan er geen één thuis hoort in hun diepste innerlijk, waarvan er geen één hen terugvoert naar hun diepste innerlijk en naar huis.

Hermann Hesse - Fragment van Iris uit de bundels Sprookjes

 

 30. Schrijf over thuis. Thuis zijn, thuiskomen, terugkeren, je innerlijke wereld. 

A priori

A priori betekent, voorafgaand, van te voren. Dat is wat we doen met beoefenen. Voorafgaand onszelf tot bewustzijn oefenen. We mediteren, we schrijven, we oefenen iets voordat we het nodig hebben. Voorafgaand schrijven, bereid ons voor op eventueel expressief of creatief schrijven. Ons gevoel kunnen verwoorden. Herinneringen terugvinden. Onze geest woorden geven. Voorafgaand gewaarzijn, het bereid ons voor op het midden in het leven zijn, en daarin vol aandacht en wakker de dingen doen en beleven. Dus onze Zen&Pen is een a priori oefening. We ploegen onze innerlijke akker om, zodat er iets kan gaan groeien, bloeien, vruchten dragen. We trainen onze aandacht spieren, zodat we het leven in beweging kunnen brengen en zodat het zich een weg kan banen volgens een pad dat hoort bij ons hart.

Talent is maar een klein deel van het leven, al is het prachtig, zo’n gratis geschenk. Maar veel groter is het aandeel van beoefening. Beoefenen is op komen dagen, eindeloos opnieuw beginnen, trouw je pad gaan, stap voor stap. Het is geen gegeven zoals talent, het is een daad van vertrouwen in het wonder van je eigen inzet.

A priori oefenen we, in het leven. Als het nodig is, heb je dan een bloeiende akker om van te oogsten. A priori oefenen we, in het leven. Als het nodig is, hebben we dan een heldere, lichamelijke aandacht en levendigheid om aan te gaan, wat op ons pad komt. Het wonder is niet wat de gevolgen zijn van al dat oefenen. Het wonder is dat je iedere dag verschijnt voor de beoefening. De stilte instapt, je lichaam levendig voelt en je woorden op papier zet. En voor dat wonder hoef je alleen maar elke dag opnieuw te beginnen, a priori….

31.

Schrijf

Over oefenen

Zoek een herinnering

Leren mediteren, leren schrijven

Of iets anders dat opkomt

Schrijf 

Kusje

Soms heb ik van die dagen, dan mediteer ik, en lukt het helemaal niet. Ik ben onrustig, afgeleid, ik heb geen zin. Alles lijkt ineens zo zinloos. “Waarom doe ik dit eigenlijk? Ik leer het toch nooit. Dit slaat nergens op”. Allemaal gedachten die dan bij me opkomen. Soms heb ik van die dagen, dan schrijf ik, en lukt het helemaal niet. “Wat een rotzooi zit ik te schrijven. Dit heb ik al duizend keer geschreven. Wat is dit voor stomme vraag, zinloze oefening, onzinnige bezigheid. Ik kan niet schrijven. Ik schrijf alleen maar gezeur, ik herhaal mezelf, zo flauw allemaal wat ik zeg. Ik moet veel beter mijn best doen. Diepzinnige zinnen schrijven. Wat heb ik hier eigenlijk aan, behalve het vullen van vellen papier”. Allemaal gedachten die bij me opkomen.

Dit is heel gewoon en hoort bij beoefening. Het gaat namelijk niet om het resultaat in beoefening. Het gaat om het leren kennen van je eigen geest. Je zit en je klungelt en je merkt op wat er allemaal in je omgaat. Je monkey mind, je innerlijke criticus steekt weer eens van wal. Je schrijft en vindtt dat je zeurschrijft, babbelschrijft, herhaalschrijft, aanmoddert. Het gaat er niet om dat je dan beter je best moet gaan doen. Het gaat erom hoe je omgaat met de bewegingen in je eigen geest. Hoe ga je om met je monkey mind, je innerlijke criticus? Ik heb een voorstel: wordt maar benieuwd. Steeds als dit gebeurt, als je vindt dat je mediteermoddert of dat je schrijfzwetst en de innerlijke veroordelingen komen in je op, denk dan: oh interessant! En word benieuwd, naar hoe je reageert op je mediteren, op je schrijven. Oh interessant, ik veroordeel mezelf. Oh interessant, ik heb weer een interne afbraak sessie. Zodra je het met interesse kan opmerken, verliest het aan kracht. En ga gewoon door met zitten en met schrijven. We zijn geen zen boeddhist aan het worden. We zijn geen bestseller auteur aan het worden. We zitten en schrijven en onderzoeken onze eigen geest. En wanneer je je beoefening weer hebt gedaan, leg dan je hand op je hart en heb je beoefenen lief. Pak je schrijfblok en geef een kusje op je zinnen. We streven niet naar een doel. We leren onszelf kennen. Al je pogingen zijn wonder. Iedere zin is zinvol. Geef jezelf de ruimte om levenslang beginner te kunnen zijn.

32. Waar wil je liever niet over schrijven…..? Wat laat je liever liggen? Onuitgesproken. 

Schrijf over de vraag

Dwaal af en associeer

Schrijf over je weerstand

Of: waar ik eigenlijk over wil schrijven is….

Lieve schrijfbeoefenaars: 

Ik voel dat de schrijf zen teksten die ik iedere dag schrijf en voorlees een boek willen worden, Dus ik vraag je, ze alleen voor jezelf te houden. Deel ze alsjeblieft niet en stuur ze niet rond. Na onze retraite haal ik ze van de blog af en ga ik schrijfzwangeren van dit boek. 

Pyama Zen & Ontbijt Schrijven 22 t/m 28

Aanbod Meditatie bestanden

Lieve beoefenaars van PyamaZen & OntbijtSchrijven. Ik denk dat de lockdown / retraite langer zal gaan duren. Mijn voornemen is om zolang het duurt door te gaan met onze ochtend beoefening.

Ik neem alle meditaties  die we doen op. Dat zijn dus allemaal mp3 bestandjes van 15 minuten.

Ik begin bij deze een klein winkeltje waarin je deze meditaties kunt aanschaffen als bestandjes of op een cd’tje. Dan kun je de Embodiment Based Mindfulness later nog eens toepassen of blijvend beoefenen, ook als de wereld weer open gaat.

De bestandjes kosten 30,-

Als je de bestanden wilt ontvangen, stuur me dan je postadres (voor een cd) of je mailadres (voor verzending van de bestanden).

Stuur me dit naar: saskiaschrijft@quicknet.nl 

Via de mail stuur ik je een factuur, betaal aub met vermelding van je naam.

Ik vind het heerlijk om onze ochtend meditaties met jullie te ervaren en te delen. En zo een zachte beweging van belichaamde Mindfulness in gang te zetten.   Sas

Hier gaan we verder met schrijfzen 22

 Geduld

Ook een pijler van Mindfulness is geduld. Dat is een ruimte biedende kwaliteit van je aandacht. Geduld hebben is tijd nemen. Aanvaarden dat dingen tijd nodig hebben om zich te ontvouwen. Niets dwingen. Niet haasten. Helemaal openstaan voor dit moment en laten gebeuren wat er gebeurt. Het heeft te maken met het vermogen om te kunnen wachten. Het is kalmte, een soort toelaten. In geduld, zit ook dulden. Het is dragen, op een zachte manier uithouden.

Beoefening vraagt geduld. Niet iedere keer is mediteren of schrijven bijzonder of prettig. Soms is het vermoeiend, saai, stroperig, vol weerstand, pijnlijk, vol van onrust, chaotisch, rommelig, verwarrend. De kunst is dan te beseffen dat het leven zich aan het ontvouwen is. Zoals een kuiken zichzelf uit een eierschaal werkt. Het piept, het kraakt, het is soms zwaar, soms ineens breekt er een heel stuk van de eierschaal open en komt het zachte zonlicht binnen. Hou het uit, het mediteren, het schrijven. Blijf iedere dag een stukje van je beoefeningsreis voortgaan. Beoefen vol geduld. Soms lijkt alles tevergeefs. Bij mij ook. Maar juist op dagen dat het onhandig en haperend gaat, ontstaan de barsten in je schil die een volgende dag een grote opening teweeg kan brengen. Hou het uit met jezelf, het mediteren, het schrijven. Geef het tijd. Vertrouw er maar op dat het leven zich hoe dan ook ontvouwen zal. Gun het zijn eigen tempo. Mediteer, schrijf zoals het gaat. Met horten en stoten of van een leien dakje. Iedere dag is anders. Maar het leven breekt open. Hoe dan ook. Alles is altijd aan het goed komen.

22. Reflect on your routines. What changes - drastic or subtle - can you make to encourage your personal growth? Denk na over je routines. Welke veranderingen - drastisch of subtiel – kun je aanbrengen om je persoonlijke groei te stimuleren?

Accepteren

Nog een kwaliteit van aandacht die je oefent bij schrijven en mediteren is: accepteren. Ook dat is een pijler van Mindfulness. Het gaat over het zien van de dingen zoals ze in het heden zijn. Het is een soort verzoenen, erkennen. Ieder moment gade slaan en ervaren zoals het is. Of je nu mediteert of schrijft. Ook schrijvend kun je erkennen en accepteren wat in je opkomt en het ruimte geven op papier zoals je het ruimte biedt in je aandacht. Vaak komt acceptatie pas na ontkenning van - , woede over - en verzet tegen -. Dat is heel menselijk, dus ook dat hele proces ruimte geven, accepteren. In momenten van verzoenen ontdek je dat acceptatie je ontspant en dat verzet, dwingen en worstelen je uitput en je pijn doet. Ook die ontdekkingen accepteren. We reizen allemaal door de bewegingen van het leven heen.

Soms is accepteren te groot en te moeilijk voor mij. Dan helpt het woord TOESTAAN mij goed. Toestaan dat is, wat is. Toestaan dat ik zit met onrust. Toestaan dat ik dwalend aan het schrijven ben. Toestaan dat iets pijn doet. Dat ik mijn woorden niet vinden kan. Toestaan dat ik oordeel of ongeduldig ben. Toestaan dat ik deze ene zin opschrijf, hoe belabberd ook. Toestaan dat ik geen zin heb, weerstand voel, toestaan dat ik niet kan toestaan. Zo vinden we in slingerpaden onze weg…. De weg richting toestaan en …… tenslotte acceptatie. Dan ontstaat er een soort rust. Zoals in zo’n kleine sneeuwbol alle vlokjes neerdwarrelen, als je het maar tijd geeft en gade slaat.

23. What difficulties are you facing right now in your life? Met welke moeilijkheden word je momenteel in je leven geconfronteerd?

Vertrouwen

Hoe zou het zijn wanneer je aandacht de kwaliteit van vertrouwen had? Hoe zou je dan mediteren, schrijven, leven? Ook vertrouwen is een pijler van Mindfulness. Het gaat over het ontwikkelen van vertrouwen in je beoefening, het proces, jezelf, je gevoelens, je wijsheid. Uiteindelijk ontwikkel je vertrouwen in het leven zelf. Vertrouwen heeft te maken met uitgaan van het goede. Weten dat wat jij vertrouwt, jou trouw terug zal schenken. Uitgaan van de trouw van jezelf, het proces, het leven. Vertrouwen maakt dat je ontwapend in dit moment aanwezig kunt zijn. Dat je je kunt toevertrouwen aan wat zich in ieder moment aandient. Dat je kunt rusten in het moment. Of je nu mediteert of schrijft, je helemaal aan het proces daarvan toevertrouwen. Er gerust op zijn. Dan vindt er een diepe ontspanning plaats. Want in de diepste kern is alle spanning een gebrek aan vertrouwen. Dat vertrouwen in je beoefening weer terugvinden. Steeds kleine momenten van je toevertrouwen aan het leven, opzoeken. Vertrouwen op wat zich aandient in de stilte. Vertrouwen op wat er uit je pen tevoorschijn komt. Vertrouwen in de zinvolheid van het beoefenen. Iedere dag dit weer aangaan. Weten dat in de diepte zich iets ontwikkelt, ook al is het nog niet zichtbaar. Vertrouwen is je diepste grond. Het enige waarin je gerust kunt zijn en kunt rusten, zoals je je laat vallen in de zachtste sofa van het leven. Weten dat je er nooit uitvalt, uit het leven. Alleen in het moment valt, en dat dit precies is, zoals het bedoeld is. 

24. Schrijfopdracht. We lieten een afbeelding spreken uit het boek: Anna en de dromenmaker. Uitgeverij de eenhoorn. isbn 9789462914704

• Stap 1. Kijk en noteer details (1 minuut)
• Stap 2. Kijk en noteer je gevoel, associaties, gedachten
• Stap 3. Laat de kaart 10 minuten tot je spreken in de eerste persoon. Jij bent de notulist van de kaart, je noteert wat de kaart je zegt. Begin met bijvoorbeeld: ik ben het meisje dat.... Ik kom je vertellen dat..... het is belangrijk dat je weet dat.... ik ben degene die.... 

Mijn wens voor jou in de meditatie was:

Je wordt bemind en gekoesterd. Innig en voor altijd. Je kunt niets fout doen. Je hebt niets te vrezen. 

Loslaten

De vijfde pijler van Mindfulness is loslaten. Die kwaliteit van aandacht gaat over je niet hechten. Niets vasthouden, niets wegduwen. Het is de kunst om op te letten. Misschien merk je dan op hoe je vasthoudt. Pas wanneer je opmerkt dat je vasthoudt ontstaat de mogelijkheid om los te laten. Ik vind vrijlaten soms een nóg mooier woord. De dingen vrijlaten. Het leven toestemming geven te zijn zoals het is. Het leven de vrijheid geven. Het willen bepalen, het besturen, het ombuigen, loslaten. Niet alles bepalend willen zijn, maar alles belevend. Misschien is het vermogen om te kunnen ervaren wel een veel grotere kracht dan het vermogen om te bepalen. Om te kunnen ervaren is het nodig los te laten hoe je dacht dat het zou moeten gaan, zou moeten zijn. Dit moment vrij te laten zich aan te dienen, te ontvouwen, zichzelf aan te bieden aan jouw “ervaren”. Zo is het ook met schrijven. Laat los wat je denkt dat je zou moeten schrijven. Laat je pen vrij. Laat je pen schrijven op je blad, zoals een jong veulen door een lentewei rent. Volg gewoon wat in je opkomt, wat je voelt, wat eruit wil, wat gehoord wil worden. Bied die stroom alle vrijheid en beweeg mee. Zo boor je nieuwe bronnen aan en spreek je de taal van het leven in jou. Mediterend, schrijvend, beoefenen, laat los. Open je hart, laat het leven vrij zichzelf te zijn. En het leven laat jou ook vrij om je ongepolijste ongecultiveerde vrije zelf te zijn.

25. Reflect on the big challenges you have previously faced in your life. What good things have come out of each? Denk na over de grote uitdagingen waarmee je eerder in je leven werd geconfronteerd. Welke goede dingen zijn er uit elk voortgekomen?

Niet streven

Streven is een doel stellen en dan je best doen dat doel te bereiken. Het is een azen op… aansturen op… ambitie hebben, ergens heen willen. Het is trachten, proberen, het hebben van een voornemen. Maar bij beoefening gaat het juist om het loslaten van dat streven. Het gaat erom niets anders te doen dan jezelf zijn, in dit moment. Het gaat om aandacht schenken aan wat is, in plaats van streven naar een doel. Voor mij was dit, en is dit nog steeds, een enorme uitdaging. Vroeger studeerde ik veranderkunde, het tegenovergestelde van Mindfulness. Ik ben geweldig goed in willen, in wensen, in plannen maken, bedenken, willen bereiken. Veranderen. Ik ben veel minder goed in zijn, laten, opmerken, ruimte bieden aan wat zich ontvouwt.

Ik koordans tussen de krachten van streven & toestaan, doen & zijn, hopen & aanvaarden, willen, en vertrouwen. Want stoppen met streven vraagt vertrouwen. Het leven vertrouwen, al zijn het maar momenten van kunnen vertrouwen. Ergens diep van binnen weten dat het leven alles veel beter weet dan wij. Wat zou er gebeuren als je het streven af en toe even loslaat? Wat komt er dan tevoorschijn? Het doet me denken aan het idee, dat een mens zo hard rondrent om geluk na te streven, zo hard zoekt, dat het geluk hijgend achter hem aanrent en hem maar niet bij kan benen om het geluk te brengen. Er is niets mis met streven. Het gaat om balans brengen in je leven, Zoals bij Yin en Yang: zwart en wit, nacht en dag, donker en licht, winter en zomer, zijn en doen. Door te schrijven, te mediteren creëren we balans. Dit te beoefenen is de dans op het koord. De dans van het eindeloos zoeken naar een evenwicht, dat alsmaar in beweging is. Evenwicht is geen stilstaande toestand, het is een heen en weer wiegen tussen het ene en het andere. Met gratie. Mediteer, schrijf en voel hoe vrij het is om nu en dan zonder streven te leven.

26. Men zegt dat alles wat jij zoekt ook op zoek is naar jou en dat het je zal vinden als je maar stilligt of stilzit. Het heeft lang op je gewacht. Als het er is, loop dan niet weg. Uit: De Ontembare Vrouw, Clarissa Pinkola Estes. Wat zoek jij? Wat zoekt jou dus ook? 

De geest van de beginner

Shoshin is een woord uit het zenboeddhisme dat 'beginners geest' betekent. Het verwijst naar een houding van openheid, gretigheid en gebrek aan vooroordelen bij het bestuderen van een onderwerp, zelfs als je op een gevorderd niveau studeert, net als een beginner. Shunryu Suzuki schreef hier een klassieker over “Zen Mind, Beginner’s Mind”. In het Nederlands vertaald als “met zen beginnen”.

Het ontwikkelen van de geest van de beginner is de essentie van beoefening. Een open en benieuwde houding ontwikkelen. Al het weten loslaten. Het betekenis geven, je vooronderstellingen, je ervaringen, je vooringenomenheid, loslaten. Durven niet te weten. Alleen maar waarnemen, opmerken. De dingen voor het eerst zien. Een beginneling zijn. Alsmaar opnieuw beginnen en het voorafgaande loslaten. Steeds helemaal opnieuw opmerken. Geen verwachtingen koesteren. Een open geest. Ontdekken dat ieder moment uniek is. Telkens weer met nieuw ogen kijken, met nieuw gewaarzijn. De houding van het kind.

In de bijbel staan deze woorden van Jezus: “Als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan.” (Matteüs 18:3). We reizen door beoefening terug, naar een staat van puurheid en verwondering. We worden puur geboren, maar nog onbewust van die puurheid. Dan worden we opgevoed, gevoed met allerlei beelden en betekenissen. En vervolgens worden we ons bewust van de beelden en verhalen en betekenissen en laten ze weer los. Van onbewuste puurheid, reizen we naar bewuste puurheid. Die reis is beoefening. Mediterend, bewegend, schrijvend, wandelend, tekenend reizen we tegelijk terug naar de puurheid en voorwaarts naar bewustzijn. Mediterend en schrijvend wordt je je bewust van alles dat die pure blik kan vertroebelen. Vol zachtheid en liefde merken we op, schrijven we neer. We komen thuis… in de geest van de beginner. De meest open blik, die ruimte biedt aan alles…..

27. Schrijf over een eerste keer. Een eerste keer dat je iets zag, iets deed, iets voelde, iets ontdekte, iets zei. Schrijf over een eerste keer.

Yin en Yang

Twee Chinese begrippen die verwijzen naar twee oerprincipes waarvan alle aspecten van het leven en het universum doordrongen zijn. Yin staat voor het vrouwelijke, de aarde, koude, het noorden, vochtigheid, leegte, ruimte, rust, stilte, niets, pauze, de maan, donker, ontvangen, impressie, introvert. Yang staat voor het mannelijke, de hemel, warmte, het zuiden, droogte, actie, beweging, geluid, daadkracht, de zon, licht, uitzenden, expressie, extravert. Het lijken tegenstellingen, maar de krachten zijn complementair, ze vullen elkaar op de meest perfecte manier aan. En ook in het ene is het begin van het andere aanwezig. Zoals je in het symbool zo mooi ziet. Complementaire krachten. De ene kracht maakt de andere kracht voelbaar en ervaarbaar. Doordat er donker is, kun je licht ervaren. Door de kou ervaar je ook wat warmte is. De beide krachten dansen voortdurend. Het beweegt in en met elkaar. Wij bewegen ons in het leven met die twee oerprincipes. Soms zijn we meer yang, komen we in actie, maken we geluid, dringen we door, zijn we warm, versnellen we. Soms zijn we meer yin, worden we stil, ervaren we het donker, het mysterie, innerlijke, het bewegingsloze, de pauze, de rust.

Beoefenen, helpt om die twee krachten te laten dansen. Ons leven is veel yang. Veel te veel soms. Het maar doorgaan, bewegen, daden, bergen werk verzetten, ondernemen, bouwen, aanpakken. Dan is het nodig yin op te zoeken. Stil te vallen, te zitten, te mediteren, te schrijven, in ons lichaam gewaar te zijn. Het gaat om de dans van de twee krachten. Zon creëert schaduw, tussen de geluiden is de stilte, in de pauze ontstaat de impuls voor nieuwe actie. De krachten zijn innig verbonden en complementair. Zo is onze beoefening ook complementair aan ons dagelijks leven. En ook in yang is een beetje yin en in yin een beetje yang. Het is nooit of/of, altijd en/en.

Dans je leven met die twee krachten. Luidruchtig en stil. Mannelijke in vrouwelijk. Bewegelijk en roerloos. Naar buiten gaand en naar binnen kerend. Beoefenen brengt de balans terug. Wat voor beoefening je ook kiest. Op zijn tijd naar binnen keren, stil vallen, innerlijk reizen, rusten, opmerken, ontvankelijk zijn brengt je meer in balans. De natuur is een prachtig voorbeeld om de dans te zien. Kijk de kunst van haar af en ontdek die in jezelf ook.

28. Twee opdrachten:

• Schrijf 5 minuten over “ik herinner me…..”
• Schrijf 5 minuten over “ik herinner me niet…..”

Ook mogelijk: 

• Ik voel...
• Ik voel niet....

• Ik weet...
• Ik weet niet...

Lieve schrijfbeoefenaars: 

Ik voel dat de schrijf zen teksten die ik iedere dag schrijf en voorlees een boek willen worden, Dus ik vraag je, ze alleen voor jezelf te houden. Deel ze alsjeblieft niet en stuur ze niet rond. Na onze retraite haal ik ze van de blog af en ga ik schrijfzwangeren van dit boek. 

Pyama Zen en Ontbijt Schrijven 15 t/m 21

 

Je eigen stem vinden

Door te schrijven vind je je eigen stem en ontdek je wat die stem te vertellen heeft. Zoals je lijf een eigen bewegingstaal heeft, en je handschrift een eigen karakter, zo heeft je pen een eigen stem. Deze stem geef je schrijvend de ruimte. En wanneer je je schrijven later terugleest ontdek je wat die stem te zeggen heeft. Soms zijn er herhalingen, van hetzelfde, dag na dag. Soms komen er ongehoorde aspecten op je papier tevoorschijn. Soms ben je in gesprek met je zelf. Dan vraag je je dingen af, je bekijkt dingen van alle kanten. Soms verdiep je je in herinneringen, flarden van je leven die je schrijvend hun glans weer teruggeeft of hun rauwheid wordt weer voelbaar.

Schrijven is jezelf tijd en ruimte geven. Letterlijk een bepaalde tijd, tien minuten werkt heel goed. En letterlijk ruimte, een wit vel papier. Die papieren ruimte is ontvankelijk voor alles, alles kan tevoorschijn komen. Je schrijfstem mag alles, alles zeggen. En het wordt opgeschreven, neergelegd, gelezen, gehoord. Dat is van een ontroerende eenvoud en van een enorme zachte kracht. Je dagboek is de herberg voor alles dat gehoord, gezien, gevoeld, ontvangen wil worden. Door te schrijven open je je herberg. Alles dat in dit schrijfmoment tevoorschijn komt kun je verwelkomen. Dat is de oefening. Niks in te houden, niks weg te slikken, niks te negeren, niks te verhullen, niks weg te jagen bij de deur. Je papieren herberg te openen. Je pen is de sleutel. Zo vind je schrijvend je stem en geef je die een liefdevol gehoor.

 

15. Schrijf alles wat je weet over stilte…

 

Toverkracht

Je pen heeft kracht. Uit het niets kan iets tevoorschijn komen. Elke keer weer, betreed je de lege ruimte op je lege blad. Dat op zich heeft kracht. Een soort creatieve moed heb je nodig. Het steeds weer aangaan. Zoals je bij mediteren de stilte betreed, ga je hier de ruimte, de leegte weer aan. Stilte kan voelen als leegte, als niets en je beangstigen. Maar wanneer je vaak beoefent ontdek je, zowel in het mediteren als in het schrijven, dat stilte, ruimte is. Een veld van mogelijkheden. Ja, je gaat jezelf meer voelen, meer waarnemen. Dat kan soms griezelig zijn, confronterend. Maar tegelijk is er ruimte voor alles dat je bent. Alles dat in je leeft, dat in je opkomt, dat zich in dit moment ontvouwt, mag tevoorschijn komen. Het heeft dus twee kanten. Het betreden van de stilte, de lege ruimte: het is het veld van mogelijkheden, tegelijk kan het spannend zijn, jezelf daar te ontmoeten. Steeds weer dit opzoeken, het beoefenen van dit aangaan van de stilte, de ruimte. Dit ontwikkelt een kracht in je. Die je niet alleen gebruikt in je beoefening, maar vanzelf ook in je leven. Je stapt eerder op iets af, je probeert iets uit, je laat je horen, je gaat iets aan, je kijkt in de spiegel, je onthult wie je bent, je durft meer te leven. Dat is de kracht van beoefenen. Mediteren, schrijven. Het is alleen voor tovenaarsleerlingen. Want je ontwikkelt toverkracht. 

16. How do you express your power? Hoe druk jij je kracht uit?

Ongemak

Tijdens het beoefenen van schrijven en ook van meditatie, kom je nu en dan ongemak tegen. Tijdens het zittend mediteren is er soms fysiek ongemak, emotioneel ongemak, denk ongemak, pijn of onrust. Tijdens het schrijven, kan iets je raken, of je hebt veel last van oordelen over wat je schrijft, of je bent verveeld, of afgeleid, of vol met weerstand of iets knaagt aan je. Wat doe je met ongemak? Een neiging van de meeste van ons is…. Wegwezen. Het ongemak weg jagen, of zelf op de vlucht slaan. Het is de kunst op te merken dat er ongemak is, in welke vorm dan ook. Dat is altijd de belangrijkste stap. Vervolgens kun je dat ongemak onderzoeken, er benieuwd naar zijn. “Hé, interessant deze pijn, deze onrust”. “Hé, interessant deze emotie terwijl ik dit opschrijf”. “Oh, ik voel weerstand, ik ben benieuwd wat dat is”. Dit opmerken is een belangrijke stap. Vervolgens kun je twee wegen kiezen, je geeft het ongemak bestaansrecht of je doet iets om het te verzachten. Ik moedig je aan eerst bestaansrecht geven, te proberen. Laat dat wat er is en wat je stoort of ongemak geeft, er even helemaal zijn. Geef het bestaansrecht. Neem het aan. Geef het toestemming te bestaan, in dit moment. Op andere momenten is het goed om het te verzachten. Lijfelijk ongemak heeft zachte slow-motion beweging nodig. Maak hele kleine en zachte, trage bewegingen en focus daar al je aandacht een tijdje op. Emotioneel of geestelijk ongemak heeft tederheid nodig. Zeg ik jezelf: “oh schatje toch, wat is er toch veel…. in dit moment”. Benoem wat je ervaart of schrijf dat op. Leg een hand op je hart als je mediteert, koester jezelf even in het ongemak. Schrijf een paar lieve worden als je schrijft. Schrijf eventueel een elfje. Een mini gedichtje van 11 woorden. Een ongemak elfje.  1 woord, 2 woorden, 3 woorden, 4 woorden. 1 woord. Zo:

Schatje

Je zeert

Ik voel het

Kom maar hier voor

Koestering

Dus wat doe je met ongemak? Opmerken, verwelkomen, bestaansrecht geven, koesteren. Koesteren wil zeggen: met liefde behandelen, nauw aan het hart houden, het warmte geven. Alleen die gedachten al heeft smeltkracht en verzacht het ongemak.

17. What do you perceive as an adversary along your journey? It could be a habit or a challenge that you are facing. How does this force express its power? Wat zie je tijdens je reis als een tegenstander (of als tegenwerking)? Het kan een gewoonte zijn of een uitdaging waarmee je wordt geconfronteerd. Hoe drukt deze kracht zijn macht uit?

Ochtendschrijven

Schrijven als eerste activiteit van de dag heeft een bijzonder effect op je. Schrijven, voor je veel informatie van buitenaf tot je hebt genomen, werkt krachtig en heeft  effect op de rest van de dag. S’morgens ben je, na de nacht, weer meer schone lei. Je hebt nog niet iets om op terug te blikken. Je hebt je nog niet geërgerd, je hebt nog niet veel gesproken, je bent nog niet geraakt, verward, verstoort. Je bent ook nog niet toe aan terugblikken op wat er hiervoor gebeurd is. Daarom werkt ochtendschrijven, als het naar binnen openen van een deur. Je bent aangewezen op jezelf. Je geeft geen verslag van het voorafgaande, want dat is er nog niet aan het begin van de dag. Dit ochtend schrijven brengt je daardoor sneller in contact met een diepe stem in jezelf. De stem van je intuïtie, van je instinct, van het voelen, van het onbewuste, van de droomwereld, van verlangen, van wezenlijke dingen. Je zit nog niet in de waan van de dag, de maalstroom, het gareel. Je bent vrijer, wilder, ongepolijst.

Dat wil niet zeggen dat er alleen goud uit je pen vloeit. Het kan ook modder zijn, chaos, rommel, angst, ergens tegenop zien, wattigheid, zoeken, obsessies. Toch verandert dit ochtendschrijven je. Wanneer je 3 maanden lang iedere ochtend schrijft als eerste activiteit van de dag (nog beter werkt na een meditatie) dan verandert er iets. Een diepe stem komt tevoorschijn. Je ontdekt iets wezenlijks van jezelf, en dat werkt door in je dag. Creativiteit krijgt meer ruimte, invallen, richtingsgevoel, je komt meer op je eigen spoor. Want de dag begint met een ruim baan voor je oorspronkelijkheid en vanzelf ga je daar na een tijd ochtend schrijven, ook in de rest van je dag meer ruimte aan geven. En dan verander je van koers. Je komt meer op een spoor van je eigenheid.

18. Reflect on the ways you spend your time - work, activities, relationships, and the like. What do you do with enthusiasm? what do you do without enthusiasm? Denk na over de manieren waarop je je tijd besteedt: werk, activiteiten, relaties en dergelijke. Wat doe je met enthousiasme? Wat doe je zonder enthousiasme?

Verklaren of onthullen

In schrijven, net als in spreken kun je vanuit verschillende intenties communiceren. Ik maak een onderscheid tussen verklaren en onthullen. Je kunt iets schrijven of zeggen en zo een soort verklaring afleggen. Iets beweren, iets poneren. Je kunt ook iets schrijven of zeggen en daarmee iets over jezelf onthullen. Dat zijn twee hele verschillende krachten. Een bewering, een verklaring kun je zien als iets van het ego. Het zet iets neer, het bouwt iets op, het schept een beeld.

Iets onthullen is juist de ontmanteling van een beeld, het verzachten van het ego, het opent iets, ontmantelt, ontwapent. Als je goed oplet, ga je dit zien als je schrijft en luistert naar jezelf en naar anderen. Een levengevende communicatie bevat altijd onthullingen. De natuur onthult zichzelf continu. Een bloem bloeit open, een geur komt vrij. Een lichaam groeit op, krijgt vorm, deelt zich, veroudert, begint te sterven. De natuur verklaart niet, maar onthult zichzelf in duizend vormen, kleuren en geuren. Onthullen opent, verbindt je met de ander, laat zien wie je bent, schept mogelijkheden, maakt je op een prachtige manier kwetsbaar.

Verklaringen en beweringen, daarover kunnen we ruzie maken, vechten, strijd voeren. Een onthulling ontwapent, maakt puur, verbindt ons. Daarom is de schrijfbeoefening ook een uitnodiging om je te onthullen. Heel natuurlijk zoals een kind niet anders kan dan zichzelf te zijn. Alle geuren, kleuren, scheuren, kreukels, schitteringen, butsen en angsten gewoon tevoorschijn laten komen op papier. Als je dit oefent in je dagboek, ga je ontdekken dat je je een weg baant terug naar je ongerepte natuur. En dat spreidt zich laten uit in je leven en je relaties. Je gaat leven in je blote ziel. Een kunst die je kunt oefenen zolang als je bestaat. 

19. We schrijven vandaag vanuit een afbeelding.

Kijk naar de afbeelding en laat doe tot je spreken. Soms wanneer je er niet goed inkomt, kan het helpen te omschrijven wat je ziet. Maar de kern van deze oefening is te schrijven namens de afbeelding. Alsof je de notulist van de afbeelding bent. Je schrijft namens de afbeelding. Begin bijvoorbeeld met:

• Ik ben.....
• Ik wil je vertellen dat....
• Het is belangrijk dat je weet dat...

vervolgens laat je de afbeelding aan het woord en noteer je alles dat er tevoorschijn komt. 

Dit is het boek: 

Herbergen

Er is een mooi gedicht van Rumi. Het gaat over het verwelkomen van alles dat zich ontvouwt.

De herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg

Elke ochtend weer nieuw bezoek.

 

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,

een flits van inzicht komt

als een onverwachte gast.

 

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij

zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt

die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

 

Behandel dan toch elke gast met eerbied.

Misschien komt hij de boel ontruimen

om plaats te maken voor extase…….

 

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,

ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns

en vraag ze om erbij te komen zitten.

 

Wees blij met iedereen die langskomt

de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd

om jou als raadgever te dienen.

 

Mediteren en schrijven, zijn een manier om te herbergen. Een oefening om alles dat zich ontvouwt binnen te laten, te verwelkomen, het benieuwd en gastvrij te benaderen. Alles op te merken, op te schrijven, ruimte te bieden, bestaansrecht te geven. Je hoeft je er niet aan vast te klampen. Je hoeft er niet levenslang aan vast te zitten of voor te zorgen. Je herbergt. Je biedt onderdak voor alles dat er in dit moment is. Niet vastklampen: want een herbergier laat gasten ook vol vertrouwen weer gaan, laat ze gewoon weer verder reizen. De kunst is het gastvrij verwelkomen van alle ervaringen, alle gedachten, gevoelens, associaties, inzichten, inspiratie, angsten. Herbergier zijn met heel je hart en al je aandacht. Jij bent het ruimte biedende gewaarzijn. Of je nu mediteert of schrijft.

20. What aspects of you current way of life are you very attached to? How do they color and shape your life? Are any holding you back from new experiences? Aan welke aspecten van je huidige manier van leven ben je erg gehecht? Hoe kleuren en vormen ze je leven? Houdt één ervan nieuwe ervaringen tegen?

De 7 pijlers van Mindfulness

Mindfulness gaat over het onderzoeken van je aandacht. Er zijn twee aspecten aan je aandacht die je kunt onderzoeken. De richting van je aandacht: waar focus je je aandacht op en hoe kun je bij die focus blijven. Dat is concentratie. Het andere aspect is de kwaliteit van je aandacht: welk soort aandacht richt je op je punt van focus. Over de kwaliteit van je aandacht gaan de 7 pijlers van Mindfulness. 7 kwaliteiten van aandacht die je kunt onderzoeken en oefenen: niet-oordelen, geduld, acceptatie, vertrouwen, loslaten, niet-streven, de geest van de beginner.

Laten we beginnen met niet-oordelen. Of je nu mediteert of schrijft, oordelen zitten je in de weg. Direct een mening hebben over wat je ervaart verstoort de stroom van je aandacht. Oordelen is dualistisch, het is sorteren, het is beperkend, het heeft iets strengs en het gaat uit van vooronderstellingen. Hoe zou het zijn te mediteren, te schrijven zonder oordelen?  Hoe is het om benieuwd te zijn, niet te sorteren, open te zijn voor alles dat zich ontvouwt? Kun je alles met interesse waarnemen, opmerken, gewaarzijn en je oordeel uitstellen? Kun je steeds weer benieuwd zijn, geen etiketten plakken, geen betekenis geven? En kun je de oordelen over je oordelen, die ongemerkt toch soms opkomen, ook loslaten? We oefenen en soms zijn er oordelen, etiketten, betekenissen. Laat ze gewoon weer los. Open je aandacht, wees benieuwd naar wat zich ontvouwt. Open je blik. Luister naar je gewaarzijn, naar dit moment, naar je pen. Merk op zonder te sorteren. Sta gewoon open voor wat is. Het zou best kunnen dat het leven haar wonderen laat zien zodra je stopt met oordelen….

21. Think of something that is ingrained in your daily life and that you may take for granted. Challenge yourself to see the light and positivity in this person or part of your life. Denk aan iets dat ingebakken zit in je dagelijkse leven en dat je misschien als vanzelfsprekend beschouwt. Daag jezelf uit om het licht en de positiviteit in deze persoon of een deel van je leven te zien.

Lieve schrijfbeoefenaars: 

Ik voel dat de schrijf zen teksten die ik iedere dag schrijf en voorlees een boek willen worden, Dus ik vraag je, ze alleen voor jezelf te houden. Deel ze alsjeblieft niet en stuur ze niet rond. Na onze retraite haal ik ze van de blog af en ga ik schrijfzwangeren van dit boek. 

Pyama Zen & Ontbijt Schrijven 8 t/m 14

Begrijpen of onderzoeken

Laat in je schrijven het zoeken naar logica los. Onze geest en onze aandacht zijn niet logisch. Ze stromen, ze nemen een wending, ze veranderen, ze nemen een bocht, ze springen over naar nieuwe associaties, ze zijn verbonden met voelen. In Begrijpen, zit het wordt grijpen. Maar onze geest en ook ons gewaarzijn zijn ongrijpbaar. Ze zijn altijd bewegend en veranderend, zoals het leven zelf dat ook is. Onderzoeken werkt beter dan begrijpen. Pak de dingen op, bekijk de onderkant ervan. Kijk om hoekjes, in steegjes, tussen plantjes, omhoog, achter je….  Kijk waar niemand anders kijkt. Kijk naar het binnenste van dingen. Kijk bij jezelf naar binnen. Laat het willen begrijpen in je schrijven los. Het leven is niet begrijpbaar, wel onderzoekbaar. Misschien bestaan we daarom wel. Zijn we een onderzoekend soort wezens. Onderzoek opent je. Benieuwdheid ook, verwondering, nieuwsgierigheid. Het leven vraagt je niet om verklaringen, het vraagt je om onthulling.

 

8. What aspects of your life feel inexplicable right now? Can you shift you relationship to them by letting go of the instinctive need to explain them? Welke aspecten van je leven voelen op dit moment onverklaarbaar? Kun je je relatie ermee verschuiven, door de aandrang om ze uit te leggen, los te laten? 

Het spook van je pen

Bij schrijfbeoefening kom je een spook tegen. Het spook van wat je schrijven en jij als schrijver “zou moeten zijn”. Het “zou moeten zijn” kan allerlei vormen hebben: spectaculair, origineel, diepzinnig, wijs, bijzonder, vernieuwend, inzichtgevend, anders, spiritueel, creatief, verder dan dit, boeiend, beter, beter, beter. Dat spook komt je keer op keer bezoeken. Soms als een totaal afgedwaald raken. Soms als een “zou moeten zijn”, een hoge lat die je voor jezelf creëert. En nog vaker als een innerlijke criticus, die klaagt en zeurt en oordeelt en afkraakt.

Dan klinken ze zo: Deze oefening is saai. Dit schrijven is zinloos. Ik kan het niet. Anderen schrijven wel boeiende dingen. Ik heb dit al 100 keer geschreven. Dit is verloren tijd. Dit heeft toch allemaal geen zin. Ik schrijf alleen maar prut. Weer diezelfde taalfout. Zit ik weer te krassen. Wat is mijn handschrift toch chaotisch en slordig. Ik heb niks nieuws te vertellen. Dit gaat toch nooit iemand lezen. Waarom doe ik dit eigenlijk. Iedereen kan dit beter dan ik. Ik heb geen inspiratie. Ik kan niet schrijven. Dit is veel te gewoon. Dit is de meest waardeloze shit ooit geschreven….

Er is geen blijvende remedie tegen dit spook. Het spook van je pen. De spoken van de geest. Je kunt wel tijdelijk wat ruimte voor jezelf creëren. Schrijf wat sneller, hou je pen in beweging. Dan is er minder ruimte over voor spoken. In de Zen noemen ze spoken “je monkey mind”. De altijd in beweging zijnde geest. Maak in je schrijven wat vaart en beweeg door. Noteer eventueel wat spookgedachten in je kantlijn, zo geef je ze een afgeschermde plek en maak je spoken zichtbaar. Maar bovenal: geef jezelf toestemming om de meest waardeloze troep te schrijven. Jezelf toestemming geven….. creëert ruimte. Ruimte voor beoefening en eindeloos beginnen. Dan komen spoken en aapjes tot rust.

Schrijven is precies zoals mediteren. Je beoefent, zonder streven, accepterend, verwelkomend, toestemming gevend, loslatend, vrijlatend, zonder oordelen, geduldig, vertrouwend. Onze geest zit vol aapjes. Spoken komen op bezoek. Geef ze een kopje thee en schrijf door. Lach om hun inventiviteit en mediteer verder. Geef ze een naam en sta ze toe spook te zijn, aap te zijn. Kom eindeloos terug naar je beoefening: schrijven, mediteren, dansen, leven.

9.What do you do best, or do well? How are you currently using your gifts in your life? Wat kun je het beste, wat kun je goed? Hoe gebruik je je gaven momenteel in je leven?

Gereedschap voor je beoefening

Beoefenaars hebben gereedschap. Als je mediteert, heb je een mat en een kussen of een stoel. En je dwalende geest. Als je schrijft heb je pen en papier. En je dwalende geest. Voor beoefenaars is gereedschap belangrijk. Zorg dat je beoefening eenvoudig is. En comfortabel. Een heel eenvoudig schrijfblok helpt je. Het geeft je ruimte en de vrijheid om troep te schrijven. Een pen die je tempo kan bijhouden helpt ook. Je wilt je pen niet als een ploeg over je papier moeten trekken. Eenvoudig schrijfblok, sappige pen. Zo is het ook met mediteren. Zorg dat je comfortabel zit. Lijden zit beoefenen in de weg. Dan ben je het lijden aan het beoefenen in plaats van je dwalende geest aan het leren kennen. Want daar gaat beoefening om; het leren kennen van je eigen geest. Hoe het dwaalt, zich weer focust, verzacht, verhard, associeert, verwilderd, kalmeert, zich opent, tot rust komt, aanwezig is, de stilte betreed.

Hoe eenvoudiger de situatie: zitten op een stoel of op een mat en NIETS doen of bewegen met je pen over je papier en je hele stroom van gewaarzijn noteren…. Hoe eenvoudiger de situatie, hoe zichtbaarder, voelbaarder, ervaarbaarder je dwalende geest.

Beoefenen is niet altijd comfortabel. Soms komt er geweldig veel onrust in je omhoog, of angst, of verwarring, of oordelen. Je kunt alles verwelkomen, een plek geven, de mogelijkheid bieden er te zijn. Dat is je beoefening: laten zijn wat is, ieder moment zichzelf laten ontvouwen, het opmerken, het opschrijven, het verwelkomen, zonder het vast te grijpen, te hoeven be-grijpen.

Dit beoefenen is een hele kunst. Goed gereedschap is dan je houvast. Net als je eigen trouw aan de beoefening.

10. What are you devoted to on your life? What people or ideas do you feel a duty to protect or uphold? Waar ben je aan toegewijd in je leven? Tot welke mensen of ideeën voel je je verplicht ze te beschermen of hoog te houden?

Drie bewegingen

Dit zijn drie essentiële bewegingen voor mij.

• Naar binnen gaan, verstillen, inkeren.
• Zijn met wat er is en wat zich ontvouwt, ontdekkingen doen.
• Uitdrukken wat ik mee naar buiten wil nemen, onthullen wie ik werkelijk ben.

Steeds weer beoefen ik dit inkeren, ontdekken en uitdrukken. Soms verlies ik mijn interesse of mijn trouw. Soms, verloochen ik dat, waarvan ik weet dat het bij me hoort. Soms doe ik het af als zinloos, of onzin. Maar steeds weer vind ik terug wat ik hier werkelijk kom doen. Deze drie bewegingen maken, als een dans: naar binnen keren, daar verblijven, openstaan voor wat zich ontvouwt, mee naar buiten nemen en uitdrukken wat ik heb gevonden.

Ik geloof dat dit bewegingen zijn die ieder mens goed doen. Het gaat erom je eigen manier te vinden om naar binnen te keren, daar te verblijven en je dan uit te drukken vanuit waarachtigheid. Ik maak de bewegingen door te mediteren, te dansen, te schrijven, te tekenen. De kunst is je eigen wegen te vinden naar deze bewegingen van het leven. Het is heel natuurlijk deze beweging steeds te maken. Adem in, rust, adem uit. Indruk, ervaren, uitdrukken. Impressie, doorvoelen, expressie.

Beoefenen is steeds weer opnieuw: de deur naar binnen openen, thuis zijn en dan weer tevoorschijn komen met wat in je leeft. Als je met je aandacht naar buiten gericht bent, is er de verleiding je te laten meeslepen door de maalstroom van het leven. Maar je kunt niet eindeloos van huis zijn, dat put je uit. Dus keer steeds weer op je schreden terug, keer je aandacht om, betreed je binnenlandschap, verbind je weer met wie je werkelijk bent.

Dat is beoefenen. Jezelf leren kennen en de wereld onze echtheid schenken, dat wat we ten diepste zijn. De wereld wordt zo net als wijzelf kleuriger en rijker. Kleurrijk.

11. When has desire been a force for good in your life? What did you desire, and how did it drive you toward your destiny? Wanneer was verlangen een kracht ten goede in je leven? Wat verlangde je en hoe dreef het je naar je bestemming?

Vergeet de regels en de logica

Bij schrijf beoefening laat je alle regels los ten aanzien van grammatica, spelling, stijl en logica. Ze doen er eenvoudig niet toe. We willen bij de schrijfbeoefening onze geest leren kennen. En die geest is veel ruimer dan welke regel dan ook. Een onlogische gedachtesprong of associatie kan je in één klap bij de kern brengen. Een grammaticaal niet correcte zin kan precies het hart van je gevoel beschrijven. Door te schrijven geef je het onbeschrijfelijke een plaats op je papier en daarmee in je gewaarzijn. Wij hebben alle regels bedacht, de taal, en de logica. Maar onze ware natuur is veel ruimer en creatiever en grilliger en beweeglijker dan dat. Dus ook dit is een oefening. Het loslaten van de regels en je logica. Durf van het ene naar het andere te schrijven. Vang het onbespreekbare in scheve zinnen. Benoem buiten alle lijntjes wat altijd stil moest blijven. Volg de bokkensprongen van je geest. Geef ruimte aan je dwalende geest en je zich ontvouwende gewaarzijn. Geef het bestaansrecht in woorden en flarden en zinnen en dwing het in geen enkel keurslijf. Korset uit, stropdas af, uit het gareel, volg het zich ontvouwende leven in jouw en schrijf het gewoon op. Dat is de oefening. Durven leven zonder regels. Sardientje zijn in de zee en niet in een blikje.

Wist je dat sardientjes veel groter zijn dan de blikjes en dat we ze op maat hakken, omdat klanten de maat van het blikje nu eenmaal gewend zijn?

 

Buiten de gangbare maten durven leven. Je zelf niet “op maat maken”. Wild schrijven. Ongecultiveerd. Met alle gevolgen van dien.

12. Wild leven, ongecultiveerd….

Schrijf met de hand

Voor schrijfbeoefening is het helpend om te schrijven met de hand. Schrijven met de hand is een heel andere ervaring dan schrijven op een toetsenbord. Er is niets mis met toetsenbordschrijven  maar voor de beoefening werkt met de hand schrijven beter. De eerste manier waarop je de taal leerde schrijven, was met de hand. Het was je oer ingang naar het mysterie van de tekens vol van betekenis. Het is dus je eerste inwijding naar dat vermogen. Als je schrijft is er een beweging over je papier, zoals het leven beweegt in de tijd. Je ziet letterlijk je blad gevuld raken. De vormen van de letters, maak je zelf. Er is een diepzinnige coördinatie van gedachten, beweging met je hand, het zichtbaar worden van je tekst. Je vormt je verhaal heel letterlijk. En er zijn meer hersengebieden actief, als je schrijft met de hand. 

Ook je handschrift onthult iets heel persoonlijks. De grootte, de rondheid of strakheid, de ruimte die je letters innemen, hoe je je papier vult, de controle, of de losheid, zwierigheid, precisie, de kracht die je op je papier zet. Al die aspecten van je eigen handschrift, hoe het zich in je leven heeft gevormd, die zie je als je schrijft met de hand. Ook is er iets van eenvoud, gewoon te kunnen schrijven met een pen en een blad papier. Het kan altijd en overal. Je hebt er geen stroom voor nodig, geen duur apparaat. Het is nergens anders van afhankelijk dan van jouw schrijfzin. De eenvoud, het karakter van je handschrift, de beweging, dat heeft schoonheid. Je geest, je hart, je arm, je hand, je pen, de beweging, je ogen die zien wat tevoorschijn komt. Het is heel lijfelijk en concreet. Wat je schrijft kun je ook niet meer veranderen. Geen delete, geen copy / paste, geen herschrijven, geen editing. Het leven verschijnt zoals het verschijnt. Dit is wat het is. Daar mee te zijn. Dat geldt voor mediteren, schrijven, voor het leven. Dat is de levenskunst.

If everything went the way we wanted, soon we would no longer have anything to write about, nothing to guide our daily thoughts. Als alles zou gaan zoals we wilden, zouden we binnenkort niets meer hebben om over te schrijven, niets om onze dagelijkse gedachten te geleiden. Paulo Coelho

13. Where are you feeling friction in your life? Consider your thoughts over the course of a day. What story are you telling yourself about the friction you feel between your desire and your reality? Waar voel je wrijving in je leven? Ga je gedachten eens na in de loop van een dag. Welk verhaal vertel je jezelf over de wrijving die je voelt tussen je verlangen en je realiteit?

14e dag

1 januari 2021

Geen schrijfzin vandaag. We hebben geschreven vanuit deze open zin:

• Ik hoor bij.....

Je mag alles noemen behalve namen van dieren en mensen. 

10 minuten schrijven. Alsmaar aanvullen, ik hoor bij. Je kunt overal bij horen, bij chocolade, bij versleten ondergoed, bij de lente, bij mensen zien zoenen, bij lichtheid en kleverig druppende ijsjes en wereldvrede en bossen die een beetje eenzaam in de winter staan te leven...

Daarna schreven we een elfje met wensen voor het nieuwe jaar.

Een elfje is een gedichtje van 11 woorden. 

• eerste regel 1 woord
• tweede regel 2 woorden
• derde regel 3 woorden
• vierde regel 4 woorden
• vijfde regel 5 woorden

wens

zorgeloos contact

de wereld koesteren

kleine lieve dingen doen

eenvoud 

Lieve schrijfbeoefenaars: 

Ik voel dat de schrijf zen teksten die ik iedere dag schrijf en voorlees een boek willen worden, Dus ik vraag je, ze alleen voor jezelf te houden. Deel ze alsjeblieft niet en stuur ze niet rond. Na onze retraite haal ik ze van de blog af en ga ik schrijfzwangeren van dit boek.