Liefde
De onmetelijke kracht van liefde wordt net zo
groots zichtbaar in iets kleins als in iets groots. Dat is juist het wonder van
liefde. Ieder minuscuul deeltje bevat alles. Tederheid. Nabijheid. Zachtheid.
Troost. Het zijn allemaal vormen van liefde. Hoe zou het zijn te geloven dat je
leeft in de liefdevolle omarming van het leven. En dat de doden voor altijd
bestaan in de liefdevolle omarming van het AL. Dat we er nooit uit kunnen
vallen, uit die liefdevolle omarming. Wat we ook doen. Wat er ook gebeurt. Dat
de liefde ons omhuld en door ons stroomt, zelfs als we haar niet voelen? Als we
haar niet geloven, als we haar nog niet kennen. Haar zijn vergeten. Misschien
is het de kracht die het leven heet. De grote goedheid, de liefde. Misschien
kunnen we onszelf steeds meer aan haar toevertrouwen. Een wijze dichter zei
ooit: Het is de liefde die ALLES bij elkaar houdt. En het is dat ALLES ook.
Zet je pen op papier.
Schrijf over liefde. Bedenk welke andere
woorden ook liefde betekenen. Beschrijf een ervaring van liefde. Beschrijf een
verlangen naar liefde. Beschrijf hoe je liefde voor iets of iemand kan voelen.
Schrijf over liefde. Of maak een lange lijst van alles waar je van houdt. 10
minuten.
Moed
Zonder angst, bestaat er geen moed. Moed komt
van uit je hart. In het Engels zeg je courage, in het Frans courage. Daarin
zit, coeur dat hart betekent. Moed is je angst niet onderdrukken of
overschreeuwen. Het is bang zijn, zoals we allemaal soms zijn, en het ondanks
dat toch doen, omdat je weet dat het is wat je moet doen. Niet van een ander,
maar van die moedige bron diep in je hart. En hulp vragen als je het nodig
hebt.
Het kan ook de moed zijn om kwetsbaar te zijn,
om iets te verklappen, om je schaamte te delen, om lief te hebben, om te gaan
voor wat er ten diepste voor jou toe doet. We hebben allemaal moed. Anders zou
je vandaag niet bestaan. Het leven vraagt levensmoed. En soms is het moedigste
dat je kunt zeggen “help”. Moed is dus geen stoerheid, of alles durven. Het is
een trouw zijn aan de weg die je hart je ingeeft. Op jouw manier, op jouw
moment.
Zet je pen op papier.
Wanneer had je moed nodig? Wanneer kon je de
moed niet opbrengen? Wat ga je te vaak uit de weg? Waarin ben je heel trouw aan
je hart. Schrijf zomaar wat en vind iets dat verteld wil worden. 10 minuten.
Huid
Zit een tijdje
met je gewaarzijn bij je huid. Je kunt voelen hoe je huid je omhult, hoe je
huid op verschillende plekken anders voelt en hoe je huid een begrenzing en tegelijk
een tastorgaan is. De plek waar je contact kunt maken met de wereld om je heen.
Dan pak je je
tekenblok. Leg je hand ertegen zodat je met gesloten ogen weet waar je papier
is (op de tast). Dan pak je met je andere hand een dik potlood of een krijtje.
Ga weer terug naar het gewaarzijn van je huid. Teken met je potlood wat je
voelt. Je potlood is als een seismograaf die de sensaties van je huid
weergeeft. Het hoeft helemaal niets moois te worden. Gewoon een gevoelsweergave
van je innerlijke sensaties. Waar is het krap, waar ruim, waar voel je veel,
waar is het doof? Doe vooral niet je best iets moois te maken. Het gaat enkel
om een gevoelsweergave. Je hand doet wat je gewaarzijn opmerkt.
Na een tijdje,
schrijf je over deze vraag: Hoe voelt het vandaag om in deze huidomhulling te
leven?
Overgave
Het is een soort diep vertrouwen. Je probeert
niet meer te sturen, te bepalen, te vermijden, vast te houden, of weg te lopen.
Je geeft alles over, aan het moment, aan het leven. Het is je hoofd loslaten en
helemaal opgaan in dit ene schitterende of beangstigende moment. De stroom van
het leven volgen, vol vertrouwen dat de stroom die nu vloeit de enige juiste is
om in mee te gaan. Een soort meedrijven op de rivier van het leven dat in
beweging is. Overgave is misschien wel een ultiem soort “JA” zeggen, met je hele hebben en houwen, en
maar zien wat er van komt.
Er bestaat ook een wanhopige overgave. Gewoon
niet meer verder kunnen met afweren, vechten, proberen, door ploeteren, flink
zijn. Ook die overgave is vaak heel prachtig en helend. Voor het leven maakt
het niet uit. Elke soort overgave wordt met dezelfde liefde ontvangen. Er
ontstaat altijd vrede, de ontspanning van de overgave.
Zet je pen op papier.
Schrijf over overgave. Moedige overgave,
wanhopige overgave, overgave aan plezier, aan lust, aan tranen, aan
creativiteit, aan leven, aan dood. Schrijf over overgave. Geef je pen vrij spel
en wie weet wat er zal gebeuren…. 10 minuten.
Diep-Zelf-Schrijven
Ziek
Lichamelijk, geestelijk, emotioneel, je kunt
op zoveel manieren soms ziek zijn. Ziek zijn is onwel zijn, uit je doen zijn,
eraf liggen, geveld zijn. Soms is het een moment, soms wat langer. Ander ziek
kan heel lang bij je blijven, zelfs nooit meer weg gaan. Soms heb je het zelf,
soms is het iemand die je dierbaar waar het om gaat. Ziek zijn heeft altijd
iets van lijden, je hebt iets te doorstaan of te verdragen. Vaak ontdek je ook
nieuwe dingen over jezelf. Het is een tijd van niets doen en uitzieken. Soms
leer je grote lessen. Misschien werd je er ooit in je gekoesterd, of voelde je
je heel alleen.
Ziek. Schrijf over een ervaring van ziek zijn.
Je mag “ziek” opvatten zoals je zelf wilt. En als dit heel veel weerstand
oproept…. schrijf dan over herstel, over genezing, over je ineens weer beter
voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten