Week 14 - 2025 - zen & pen

 

Alles raakt alles altijd overal aan.

Ons leven is gemaakt van relaties, van verbindingen, van samenhang. Alles raakt elkaar aan. Ik adem uit, jij ademt in, onze adem stroomt van mij naar jou, van jou naar mij. In de natuur is dat zo voelbaar. De wind streelt de bladeren van de hoge boom, een vogel rust op de tak, hij poept en kust de aarde met mest, insecten rennen uit hun holletjes, beginnen er van te genieten, kruipen de grond weer in. Het bestaan van de vogel raakt dus het binnenste van de aarde ook. We kunnen wel doen alsof de dingen gescheiden zijn, dat is handig om ze te benoemen, maar in feite is alles verbonden, gelinkt, geassocieerd. Alles raakt alles altijd overal aan. Hoe dan ook. Zo is het leven. We zijn samen een weefsel van wonderen, we hangen helemaal samen, niets staat op zichzelf. Ons leven is vol van verbindingen en samenhang. Ons lijf is ook een wonder van verbindingen en samenhang. Ons denken ook. We zien iets, dat roept een herinnering op, dat laat een associatie ontstaan, dat opent een herinnering, of een verlangen of een emotie die we liever niet voelen, onze spieren reageren, ons hart gaat sneller slaan. Alles raakt alles altijd overal aan. Mediterend word je je gewaar van die samenhang. We worden ons er weer bewust van. We gaan die weer voelen. Schrijvend ook. Je schrijft je stroom van bewustzijn op, het één komt met het ander. Niets staat op zichzelf. Geef toe aan die verbinding. De dingen apart ervaren kost moeite. De eenheid is moeiteloos. Stop gewoon met het tegenhouden van het besef van eenheid en verbondenheid. Leun achterover, ontspan, je kunt nooit uit deze verbondenheid vallen. Alles raakt alles altijd overal aan. Mijn woorden raken jou nu aan. Vanaf het moment dat ik ze schreef, tot het moment dat ze je bereiken. We zijn gewoon bij elkaar, al lijkt het niet zo, we zitten naast elkaar. We mediteren, we schrijven, we mijmeren. Over verbondenheid. Alles raakt alles altijd overal aan.

Zet je pen op papier: Schrijf over een relatie met een familielid. Schrijf over een opa, een oma, een oom, een tante, een neef of nicht. Begin gewoon bij een eenvoudig herinneringsmoment. Probeer het niet bijzonder te maken, maar schrijf met simpele woorden. Schets een beeld. Begin gewoon ergens midden in een herinneringsbeeld en schrijf eenvoudig verder….  10 minuten.  

Niets nodig

Om te mediteren is er niets nodig. Je kunt altijd, overal, onder elke omstandigheid, zitten, stil worden, ademhalen. Het heeft iets puurs. Er is niets anders nodig dan je gewaarzijn en dit moment. Daarom hoort bij deze beoefening, schrijven met de hand. Zo weinig mogelijk nodig hebben, en het overal kunnen doen. Een pen en een vel papier is een minimum. Ook voor schrijven heb je dus bijna niets nodig. Je kunt overal schrijven, iedere aanleiding kan je pen in beweging brengen. Of je rijk bent, of arm, thuis, op reis, jong, oud. Zitten en schrijven kan altijd. Door de beoefening kom je telkens weer in de rijkdom van je eigen ervaring. De verbondenheid met het leven. De oneindigheid van je creativiteit. De stilte van je geest die mogelijk wordt in lichamelijk gewaarzijn. Er is niets nodig om rijk te zijn in je gewaarzijn. Alle rijkdom zit in het moment zelf. In je vermogen het op te merken, te beschrijven, vast te pakken, los te laten, in te ademen, uit te ademen, bestaansrecht te geven, vrij te laten. Eenvoud is een belangrijke sleutel. Zodra je de situatie eenvoudig maakt, stil zitten, niets doen, leeg vel papier, pen, zodra je dat doet, opent zich de pracht van het oneindig rijke leven of de veelheid in onszelf die dit besef tegenhoudt. Soms kost het moeite onze innerlijke chaos en ontreddering te erkennen, gewaar te zijn, vrij te laten. En soms lukt het. En dan ineens, opent zich de pracht van het leven. De overdaad aan wonderen. De eenheid met alles. Om dat te ervaren is er niets nodig. Je hoeft niet op reis, geen dure meditatiecursus, geen luxe dagboek, geen dure vulpen. Het mag allemaal, maar het hoeft niet, en het helpt ook niet. Het wonder van het leven is al hier. Je zit er midden in. Je bent er deel van. Gewoon zitten. Eenvoudig ademen. Een wit vel papier. En een pen. Gewaarzijn. Eenvoudig worden. De schat komt te voorschijn als je alle pogingen hem te vinden laat varen.

Zet je pen op papier: Schrijf, alles dat je weet over NIETS. Niets voelen, niets krijgen, niets hebben, niets horen, niets nodig hebben. Wanneer had je niets extra’s nodig? Wanneer smachtte je naar alles? Schrijf alles dat je weet over NIETS. 10 minuten.  

gevoelsexpressie

Luie lijnen

Lui zijn heeft twee betekenissen in ons woordenboek. Het betekent zowel, geen zin hebben, werkschuw zijn, niet houden van inspanning. En het betekent ook het vermogen hebben om op je gemak te zijn, te vertragen, weinig moeite te doen.  Laten we dat tweede vermogen een beetje ruimte geven in deze oefening.

Pak 1 kleurtje, krijtje, potlood. Pak je materiaal een beetje aan het einde vast. Dus niet zoals je je pen greep hebt, bij de punt, maar juist helemaal aan het andere einde. Zo heb je minder controle. In je onhandige hand heb je nog minder controle, dat mag natuurlijk ook. Dan… zet je heel losjes en lui je punt op papier. Je tekent luie lijnen. Je volgt gewoon de toevallige beweging van je potlood. Soms kun je ook wat draaien met je punt, en zo beweeg je op en neer, links en rechts, rond, hoekig. Vertraagd bewegen, en je potlood in zijn toevallige beweging volgen. Zo ga je een tijdje door tot je flink wat lijnen hebt.

Dan leg je je potlood neer. Je kijkt naar je lijnen. Je draait je papier wat rond, zie je er iets in opdoemen? Een gezicht, een dier, een fantasiewezen, een huisje… wat zie je. Draai en kijk naar de lijnen. Dan geef je een paar accenten met je potlood om die vorm tevoorschijn te tekenen.

Vervolgens kun je schrijven over wat je ziet. Of als er niets tevoorschijn komt, schrijf je over hoe dit luie tekenen was, of over lui zijn in het algemeen. Mag je dit van jezelf? 

Binnen de lijntjes

We leven binnen kaders. Er zijn altijd afspraken, regels, normen, speelvelden, waarbinnen je je kunt bewegen. Maar dat dit moet...is ook maar een afspraak. Ook in de wereld van het mediteren zijn veel regels: hoe doe je het, wat is de beste houding, hoe moet je ademen, hoe oefen je het beste je aandacht. Maar dat dit moet… is ook maar een afspraak. Bij schrijven zijn de regels letterlijk te zien op je papier – horizontaal om tussen te schrijven en een kantlijn verticaal, vanaf hier – tot daar. Daarbinnen hebben we leren schrijven. Maar ook dit is maar een afspraak. We kunnen ook buiten de regels leven, mediteren, ademen, denken, voelen, schrijven, tekenen, dansen. Structuur kán houvast geven. Dan geeft het een soort omhulling. Ook ons lijf lijkt ergens te beginnen en te eindigen. Maar de meeste grenzen zijn bedacht. Want ons gewaarzijn reikt veel verder dan de grenzen van ons lichaam. Onze tastzin kan uitreiken tot buiten ons lichaam. We ruiken wat ver weg is, we horen tot in het huis van de buren, we zien tot aan de horizon.

Schrijvend kunnen we ook buiten de lijnen. We kunnen diagonaal in ons schrift schrijven, of door de kantlijnen, of veel groter dan de lijnen, of kleiner, of dwars. Sommige regels helpen ons, dan is het goed. Andere regels zitten ons in de weg. Dan kunnen we ze overtreden. In de natuur zie je dit ook, soms treed het water buiten de oevers, dan raakt het land overspoeld. Dieren lopen soms op vaste paadjes, soms rennen ze ook dwars door alles heen, als het helpt iets te vinden dat ze nodig hebben. Regels beschermen soms het leven, soms maken ze het leven onmogelijk, dan kunnen we uitbreken. We kunnen leven als de dieren. En ook planten breiden zich buiten alle regels uit, ze zaaien, vinden klimmend nieuwe ruimte, woekeren onder de grond. Zo blijft het leven levend. We kunnen experimenteren met regels, zoals kinderen dat doen. We kunnen ruimdenken, dwarsvoelen, schreefschrijven, moeiteloos mediteren. We kunnen ontdekken wat er werkelijk toe doet voor ons, door te experimenteren tussen en buiten en binnen de regels. Gun jezelf ruimte. Vind je instinct terug. Je natuurlijke onbegrensde bestaan. Oefen. Neem niet alle regels zomaar aan. Wees ook niet principieel in verzet. Voel wie jij bent en waar jij kunt leven, tussen, en buiten en binnen de regels.

Zet je pen op papier: Schrijf breder dan je kantlijnen, groter, kleiner. Vul je hele vel papier van kant tot kant. Of draai je blok en schrijf dwars op de lijnen. Voel eens wat dit met je schrijven doet. Schrijf over “regels”. Regels die je verstikken, of dat ooit deden. Regels die je een veilig gevoel gaven. Regels die je beschermde, die je gevangen hielden. Ben je ooit uitgebroken? Heb je je eigen regels wel eens overboord gegooid? Regels die anderen of jij zelf je hebben opgelegd. Schrijf, neem ruimte in, volg je instinct. 10 minuten.

Diep-zelf-schrijven

 Waar leef je voor?

Zoek schrijvend naar een zin. Een zin waarvan je helemaal het gevoel hebt, ja dat is het. Daar leef ik voor. Maak het niet te makkelijk. Liefde is te algemeen. Hoezo liefde, op welke manier, waarom? Zoek de zin die nu resoneert. Niet voor niets heeft het woord ZIN een dubbele betekenis. Het is een zin, een aantal woorden met een begin en een eind. Maar ZIN is ook dat wat zin geeft, dat wat betekenis geeft. Waar je zin van krijgt. Zoek de zin van je leven. Schrijf er rustig naar toe. Ontdek het in je schrijfzoektocht. 

Zo is het voor mij vandaag:

Ik leef voor het thuiskomen bij wie ik ten diepste ben. En dat te laten zien & zijn zo eerlijk als ik durf. 

SAS