Je eigen stem vinden
Door te schrijven vind je je eigen stem en ontdek je wat
die stem te vertellen heeft. Zoals je lijf een eigen bewegingstaal heeft, en je
handschrift een eigen karakter, zo heeft je pen een eigen stem. Deze stem geef
je schrijvend de ruimte. En wanneer je je schrijven later terugleest ontdek je
wat die stem te zeggen heeft. Soms zijn er herhalingen, meer van hetzelfde, dag
na dag. Soms komen er ongehoorde aspecten op je papier tevoorschijn. Soms ben
je in gesprek met je zelf. Dan vraag je je dingen af, je bekijkt dingen van
alle kanten. Soms verdiep je je in herinneringen, flarden van je leven die je
schrijvend hun glans weer teruggeeft of hun rauwheid wordt weer voelbaar. Soms
geef je jezelf adviezen, of klaag je steen en been.
Schrijven is jezelf tijd en ruimte geven. Letterlijk een
bepaalde tijd, tien minuten werkt heel goed. En letterlijk ruimte, een wit vel
papier. Die papieren ruimte is ontvankelijk voor alles. Alles kan tevoorschijn
komen. Je schrijfstem mag alles, alles zeggen. En het wordt trouw opgeschreven,
neergelegd, gelezen en gehoord. Dat is van een ontroerende eenvoud en van een
enorme zachte kracht. Je dagboek is de herberg voor alles dat gehoord, gezien,
gevoeld en ontvangen wil worden. Door te schrijven open je je herberg. Alles
dat in dit schrijfmoment tevoorschijn komt, kun je verwelkomen. Dat is de
oefening. Niks in te houden, niks weg te slikken, niks te negeren, niks te
verhullen, niks weg te jagen bij de deur. Je papieren herberg openen, voor
alles. Je pen is de sleutel. Zo vind je schrijvend je stem en geef je die een
liefdevol gehoor.
Zet je
pen op papier: Schrijf alles dat je weet over ontvangen
worden. Fysiek, emotioneel, seksueel, spiritueel, psychologisch, religieus,
lichamelijk, geestelijk. Vat de vraag op zoals die nu opgevat wil worden. 10
minuten.
Verklaren of onthullen
In schrijven, net als in spreken kun je vanuit
verschillende intenties communiceren. Ik maak een onderscheid tussen verklaren
en onthullen. Je kunt iets schrijven of zeggen en zo een soort verklaring
afleggen. Iets beweren, iets poneren. Je kunt ook iets schrijven of zeggen en
daarmee iets over jezelf onthullen. Dat zijn twee hele verschillende krachten.
Een bewering, een verklaring kun je zien als iets van het ego. Het zet iets
neer, het bouwt iets op, het schept een beeld.
Iets onthullen is juist de ontmanteling van een beeld, het
verzachten van het ego, het opent iets, ontmantelt, ontwapent. Als je goed
oplet, ga je dit zien als je schrijft en luistert naar jezelf en naar anderen.
Een leven gevende communicatie bevat altijd onthullingen. De natuur onthult
zichzelf continu. Een bloem bloeit open, een geur komt vrij. Een lichaam groeit
op, krijgt vorm, deelt zich, veroudert, begint te sterven. De natuur verklaart
niet, maar onthult zichzelf in duizend vormen, kleuren en geuren. Onthullen
opent, verbindt je met de ander, laat zien wie je bent, schept mogelijkheden,
maakt je op een prachtige manier kwetsbaar.
Verklaringen en beweringen, daarover kunnen we ruzie maken,
vechten, strijd voeren. Een onthulling ontwapent, maakt puur, verbindt ons.
Daarom is de schrijfbeoefening ook een uitnodiging om je te onthullen. Heel
natuurlijk zoals een kind niet anders kan dan zichzelf te zijn. Alle geuren,
kleuren, scheuren, kreukels, schitteringen, butsen en angsten gewoon
tevoorschijn laten komen op papier. Als je dit oefent in je dagboek, ga je
ontdekken dat je je een weg baant terug naar je ongerepte natuur. En dat spreidt
zich later uit in je leven en je relaties. Je gaat leven in je blote ziel. Een
kunst die je kunt oefenen zolang als je bestaat.
Zet je
pen op papier: Waar honger je naar? Schrijf over honger. Over
honger die mag bestaan, over honger die niet mag bestaan. Letterlijk,
figuurlijk. Seksueel, emotioneel, verstandelijk, spiritueel. Waar honger je
naar? Schrijf over honger. 10
minuten.
Een droombeeld en
het onderliggende verlangen
Zet je potlood op papier en begin wat
te doedelen. Teken dan een beeld uit een nachtelijke droom. Iets van
kortgeleden of langer geleden. Iets dat zich herhalend aandient, of wanneer je
nooit droombeelden bewaard: iets waarover je graag zou willen dromen. Teken dat
beeld. Een droom is een brief van je ziel met een boodschap. Door het te
tekenen en erover te schrijven open je de brief en komt de inhoud van de
boodschap voor je vrij.
Na een tijdje tekenen vraag je je af
wat het onderliggende verlangen is dat spreekt uit dit beeld, uit deze droom of
uit de verlangde droom. Daar ga je op je eigen tijd over schrijven. Schrijf
over het verlangen dat verpakt zit in dit droombeeld of in de verlangde droom.
De 7 pijlers van Mindfulness
Mindfulness gaat over het onderzoeken van je aandacht. Er
zijn twee aspecten aan je aandacht die je kunt onderzoeken. De richting van je
aandacht: waar focus je je aandacht op en hoe kun je bij die focus blijven. Dat
is concentratie. Het andere aspect is de kwaliteit van je aandacht: welk soort
aandacht richt je op je punt van focus. Over de kwaliteit van je aandacht gaan
de 7 pijlers van Mindfulness. 7 kwaliteiten van aandacht die je kunt
onderzoeken en oefenen: niet-oordelen, geduld, acceptatie, vertrouwen,
loslaten, niet-streven, de geest van de beginner.
Laten we nu beginnen met niet-oordelen. Of je nu
mediteert of schrijft, oordelen zitten je in de weg. Direct een mening hebben
over wat je ervaart verstoort de stroom van je aandacht. Oordelen is
dualistisch, het is sorteren, het is beperkend, het heeft iets strengs en het
gaat uit van vooronderstellingen. Hoe zou het zijn te mediteren, te schrijven
zonder oordelen? Hoe is het om benieuwd
te zijn, niet te sorteren, open te zijn voor alles dat zich ontvouwt? Kun je
alles met interesse waarnemen, opmerken, gewaarzijn en je oordeel uitstellen?
Kun je steeds weer benieuwd zijn, geen etiketten plakken, geen betekenis geven?
En kun je de oordelen over je oordelen, die ongemerkt toch soms opkomen, ook
loslaten? We beoefenen en soms zijn er oordelen, etiketten, betekenissen.
Verwonder je over die oordelen. Laat ze gewoon weer los. Open je aandacht, wees
benieuwd naar wat zich ontvouwt. Open je blik. Luister naar je gewaarzijn, naar
dit moment, naar je pen. Merk op zonder te sorteren. Sta gewoon open voor wat
is. Het zou best kunnen dat het leven haar wonderen laat zien zodra je stopt
met oordelen….
Zet je
pen op papier: Schrijf over een litteken. Fysiek, emotioneel,
psychologisch. Schrijf over een litteken. Als er velen opkomen, soms ze dan op
en kies er eentje uit om schrijvend in te duiken. Schrijf over een litteken. 10
minuten.
Geduld
Ook een pijler van Mindfulness is geduld. Dat is een
ruimte biedende kwaliteit van je aandacht. Geduld hebben is tijd nemen.
Aanvaarden dat dingen tijd nodig hebben om zich te ontvouwen. Niets dwingen.
Niet haasten. Helemaal openstaan voor dit moment en laten gebeuren wat er
gebeurt. Het heeft te maken met het vermogen om te kunnen wachten. Het is
kalmte, een soort toelaten. In geduld, zit ook dulden. Het is dragen, op een
zachte manier uithouden.
Beoefening vraagt geduld. Niet iedere keer is mediteren of
schrijven bijzonder of prettig. Soms is het vermoeiend, saai, stroperig, vol
weerstand, pijnlijk, vol van onrust, chaotisch, rommelig, verwarrend. De kunst
is dan te beseffen dat het leven zich aan het ontvouwen is. Zoals een kuiken
zichzelf uit een eierschaal werkt. Het piept, het kraakt, het is soms zwaar,
soms ineens breekt er een heel stuk van de eierschaal open en komt het zachte
zonlicht binnen. Hou het uit, het mediteren, het schrijven. Blijf iedere dag
een stukje van je beoefeningsreis voortgaan. Beoefen vol geduld. Soms lijkt
alles tevergeefs. Bij mij ook. Maar juist op dagen dat het onhandig en haperend
gaat, ontstaan de barsten in je schil die een volgende dag een grote opening
teweeg kan brengen. Hou het uit met jezelf, het mediteren, het schrijven. Geef
het tijd. Vertrouw er maar op dat het leven zich hoe dan ook ontvouwen zal. Gun
het zijn eigen tempo. Mediteer, schrijf zoals het gaat. Met horten en stoten of
van een leien dakje. Iedere dag is anders. Maar het leven breekt open. Hoe dan
ook. Alles is altijd aan het goed komen.
Zet je
pen op papier: Schrijf over wachten. Waar heb je lang op
moeten wachten? Waar wacht je nog steeds op? Welk wachten heeft je uit het veld
geslagen? Welk wachten heb je jezelf verboden? Welk wachten heb je opgegeven?
Schrijf over wachten. Tien minuten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten