Accepteren
Nog een kwaliteit van aandacht die je oefent bij schrijven
en mediteren is: accepteren. Ook dat is een pijler van Mindfulness. Het
gaat over het zien van de dingen zoals ze in het heden zijn. Het is een soort
verzoenen, erkennen. Ieder moment gade slaan en ervaren zoals het is. Of je nu
mediteert of schrijft. Ook schrijvend kun je erkennen en accepteren wat in je
opkomt en het ruimte geven op papier zoals je het ruimte biedt in je aandacht.
Vaak komt acceptatie pas na ontkenning van - , woede over - en verzet tegen -.
Dat is heel menselijk, dus ook dat hele proces ruimte geven, accepteren. In
momenten van verzoenen ontdek je dat acceptatie je ontspant en dat verzet,
dwingen en worstelen je uitput en je pijn doet. Ook die ontdekkingen
accepteren. We reizen allemaal door de bewegingen van het leven heen.
Soms is accepteren te groot en te moeilijk voor mij. Dan
helpt het woord TOESTAAN mij goed. Toestaan dat is, wat is. Toestaan dat ik zit
met onrust. Toestaan dat ik dwalend aan het schrijven ben. Toestaan dat iets
pijn doet. Dat ik mijn woorden niet vinden kan. Toestaan dat ik oordeel of
ongeduldig ben. Toestaan dat ik deze ene zin opschrijf, hoe belabberd ook.
Toestaan dat ik geen zin heb, weerstand voel, toestaan dat ik niet kan
toestaan. Zo vinden we in slingerpaden onze weg…. De weg richting toestaan en
…… tenslotte acceptatie. Dan ontstaat er een soort rust. Zoals in zo’n kleine
sneeuwbol alle vlokjes neerdwarrelen, als je het maar tijd geeft en gade slaat.
Zet je
pen op papier: Wat leeft er in je hart? Wat in je hart heeft
toestemming nodig? Van wie? Kun jij het toestaan? Wat is er in je hart? 10
minuten.
Vertrouwen
Hoe zou het zijn wanneer je aandacht de kwaliteit van vertrouwen
had? Hoe zou je dan mediteren, schrijven, leven? Ook vertrouwen is een pijler
van Mindfulness. Het gaat over het ontwikkelen van vertrouwen in je beoefening,
het proces, jezelf, je gevoelens, je wijsheid. Uiteindelijk ontwikkel je
vertrouwen in het leven zelf. Vertrouwen heeft te maken met uitgaan van het
goede. Weten dat wat jij vertrouwt, jou trouw terug zal schenken. Uitgaan van
de trouw van jezelf, het proces, het leven. Vertrouwen maakt dat je ontwapend
in dit moment aanwezig kunt zijn. Dat je je kunt toevertrouwen aan wat zich in
ieder moment aandient. Dat je kunt rusten in het moment. Of je nu mediteert of
schrijft, je helemaal aan het proces daarvan toevertrouwen. Er gerust op zijn.
Dan vindt er een diepe ontspanning plaats. Want in de diepste kern is alle
spanning een gebrek aan vertrouwen. Dat vertrouwen in je beoefening weer
terugvinden. Steeds kleine momenten van je toevertrouwen aan het leven,
opzoeken. Vertrouwen op wat zich aandient in de stilte. Vertrouwen op wat er
uit je pen tevoorschijn komt. Vertrouwen in de zinvolheid van het beoefenen.
Iedere dag dit weer aangaan. Weten dat in de diepte zich iets ontwikkelt, ook
al is het nog niet zichtbaar. Vertrouwen is je diepste grond. Het enige waarin
je gerust kunt zijn en kunt rusten, zoals je je laat vallen in de zachtste sofa
van het leven. Weten dat je er nooit uitvalt, uit het leven. Alleen in het
moment valt, en dat dit precies is, zoals het bedoeld is.
Zet je
pen op papier: Begin te schrijven vanuit deze zin: ik ga naar huis….. volg schrijvend wat
er tevoorschijn komt. Als je stokt, begin je weer met: ik ga naar huis…..
vertrouw er maar op dat je wel ergens uitkomt. Ik ga naar huis…. 10 minuten.
Gevoelsexpressie
Een droomplek
Teken, krabbel je droomplek. Een plek
waarvan je droomt. Misschien een boshutje, een ander huisje, een boomhut, een
hobbit hol, een nest, en zee huis, of een onbestaande plek. Een plek waar je
soms van droomt, naar verlangt. Waarover je soms fantaseert, dat je zou kopen
als je schathemeltje rijk was. Je hoeft het niet helemaal uit te denken. Begin
gewoon te krabbelen, eventueel met je niet dominante hand.
Na een tijdje, op je eigen moment,
begin je te schrijven over deze plek. Wat hieraan is zo fijn? Wat is het waar
je zo naar verlangt? Schrijf met details, beschrijf de plek en/of je verlangen.
Je kunt in je dagboek dingen van je
afschrijven. Ze uiten en er wat afstand van nemen door het op je papier neer te
leggen. Maar je kunt in je dagboek ook dingen naar je toe schrijven. Door een
verlangen te tekenen, te beschrijven, komt het dichterbij, verbind je je ermee,
maak je het zichtbaar, echter en dat helpt om het mogelijk te maken.
Alles dat jij zoekt, zoekt jou ook. Laat je maar vinden.
Loslaten
De vijfde pijler van Mindfulness is loslaten. Die
kwaliteit van aandacht gaat over je niet hechten. Niets vasthouden, niets
wegduwen. Het is de kunst om op te letten. Misschien merk je dan op hoe je
vasthoudt. Pas wanneer je opmerkt dat je vasthoudt ontstaat de mogelijkheid om
los te laten. Ik vind vrijlaten soms een nóg mooier woord. De dingen vrijlaten.
Het leven toestemming geven te zijn zoals het is. Het leven de vrijheid geven.
Het willen bepalen, het besturen, het ombuigen, dat allemaal los te laten. Niet
alles bepalend willen zijn, maar alles belevend. Misschien is het vermogen om
te kunnen ervaren wel een veel grotere kracht dan het vermogen om te bepalen.
Om te kunnen ervaren is het nodig los te laten hoe je dacht dat het zou moeten
gaan, zou moeten zijn. Dit moment vrij te laten zich aan te dienen, te
ontvouwen, zichzelf aan te bieden aan jouw “ervaren”. Zo is het ook met
schrijven. Laat los wat je denkt dat je zou moeten schrijven. Laat je pen vrij.
Laat je pen schrijven op je blad, zoals een jong veulen door een lente wei
rent. Volg gewoon wat in je opkomt, wat je voelt, wat eruit wil, wat gehoord
wil worden. Bied die stroom alle vrijheid en beweeg mee. Zo boor je nieuwe
bronnen aan en spreek je de taal van het leven in jou. Mediterend, schrijvend,
beoefenen, laat los. Open je hart, laat het leven vrij zichzelf te zijn. En het
leven laat jou ook vrij om je ongepolijste ongecultiveerde vrije zelf te zijn.
Zet je
pen op papier: Wat is het in jou dat wil schrijven? Welke
levenskracht in jou wil zich laten zien en horen op papier? Wat is het in jou
dat wil schrijven? 10 minuten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten