Leun maar achterover, doe maar minder
Bij beoefening kom je regelmatig in de verleiding om je
best te doen. Nog langer mediteren, nog meer schrijven, beter schrijven. Maar
je best doen werkt hier niet. Je best doen zit je beoefening in de weg. Het
heeft iets van spanning, van streven. Je best doen komt uit een bron van “niet
goed genoegheid”. Geen enkele bloem doet haar best om te bloeien. Ze laat de
natuur gewoon haar gang gaan. Geen enkele vogel doet zijn best om te vliegen.
Hij laat zijn oorspronkelijkheid gewoon zweven.
Een bloem, bloemt. Een vogel vogelt. Als ik minder mijn
best doe en mijn ware natuur haar gang laat gaan wordt ik een werkwoord. Dan
ben ik aan het “sas-sen”. Dan zijn wij mensen aan het mensen. Zoals een bloem
bloemt, en een vogel vogelt. Steeds wanneer je merkt dat je teveel je best
doet, dat je weer moet, meer, beter, anders, vaker, mooier of wat dan ook….
Leun dan achterover en doe maar minder. Steeds wanneer je een soort van moeten
voelt, als je innerlijke criticus je zogenaamd weer een verbeterplan voor je
heeft…. Leun maar achterover, doe maar minder. Ik schreef dit op een paar
briefjes, en die hing ik in mijn huis. Waar ik mediteer, waar ik schrijf, waar
ik werk. Leun maar achterover, doe maar minder. Geef dat wat je ten diepste
bent, gewoon de ruimte, haal maar adem. Leun maar achterover, doe maar minder.
Zet je pen op papier: Schrijf vanuit deze open zin: als ik minder mijn best zou doen dan…… Steeds als je stokt, begin je weer met deze zin. 10 minuten.
Ontwikkeling is een verkeerd gebruikt woord. We gebruiken
het woord voor onze obsessie. Alles moet verbeteren, veranderen, uit de grond
gestampt worden, zich uitbreiden, we moeten verder, we moeten voorwaarts, alles
moet anders. Ons huis moet verbouwd, alles moet nieuw, het moet beter, een
nieuw plan, nieuwe aanpak, we moeten gezonder, efficiënter, moderner. Het is
een soort gezamenlijke draaikolk geworden waarin we helemaal meegezogen kunnen
raken. We zijn gemarineerd in deze voortgangsobsessie.
Maar ontwikkeling betekent iets heel anders. Ontwikkeling,
is een ont-wikkelen, het is een ont-hullen, een ont-doen, een ont-moeten.
Ontwikkelen gaat vooral over het gaan naar een essentie van jezelf. Het gaat
over je `zelf`, jezelf laten zijn en zien wat er dan tevoorschijn komt. Zoals
een bloem zich ontvouwt, en al haar schoonheid ont-hult. Ze hoeft niet te
verbeteren, alleen maar te ont-luiken. Oorspronkelijk betekent ontwikkelen, uit
de wikkel of uit het omhulsel komen. Dat is zoals zaad zich uit haar vliesje
beweegt, en zich uitvouwt en zichzelf haar groeiende gang laat gaan.
Beoefening (zoals mediteren en schrijven) is een antidote
tegen deze ontwikkelvergissing. We zitten, we schrijven en ont-dekken wat er
werkelijk toe doet. We ont-snappen uit de maalstroom van alle verbeterplannen.
We ont-doen ons van alles dat niet overeenstemt met wie we werkelijk zijn. We
leunen achterover, we laten de boel de boel, we gaan naar binnen, we voelen, we
merken op. We ontdekken dat het leven al wonder genoeg is. Dat wij al bestaan,
met alles erop en eraan. We zijn ont-roert omdat we ervaren dat het leven zich
vanzelf ontwikkelt. En vaak veel beter wanneer we ontspannen en opmerkzaam zijn
en we onze verbeterplannen overboord gooien. Dan krijgt onze oorspronkelijkheid
en onze ongecultiveerde wilde waarheid de ruimte, zoals dat hoort in de natuur.
Zet je
pen op papier: Kies één van de volgende schrijfzetjes:
·
Als ik wild zou leven zou ik….
·
Als ik mijn goddelijke gang zou gaan dan…
·
Als ik zou stoppen met voorwaarts te moeten
gaan, en te streven….
·
In een veilige haven zou ik onthullen dat…
·
Wat niemand weet….
· Schrijf 10 minuten.
Gevoelsexpressie
Een levenslijn
Telen dwars over je papier, een rechte lijn. Als een
levenslijn. Zet links de leeftijd 0 en helemaal rechts, de leeftijd die je NU
hebt. Teken nog een punt in het midden. En geef ook nog het midden van die
twee.
0-------------------15--------------------------30---------------------------45-----------------------------60
Ongeveer zo. Dan pak je een potlood en teken je een golvende lijn van hoe je je leven ervaren hebt. Dat doe je niet vanuit je hoofd, vanuit het denken. Het hoeft niet precies te kloppen. Je tekent gevoelsmatig een golf lijn met pieken en dalen, gestaag omhoog, naar beneden of op en neer of juist vrij vlak. Hoe het nu op dit moment voelt, wanneer je terug voelt.
Als je die lijn hebt getekend, pak je je pen en schrijf je
over één van de pieken of dalen. Wat gebeurde daar? Wat maakt het een piek of
een dal? Gevoelsmatig & beschrijvend.
Een ander moment, zou je de lijn misschien anders laten
golven en over iets anders schrijven. Dus als je deze oefening nogmaals wilt
doen, gebruik dan niet de tekening van vandaag, maar maak in dat moment een
nieuwe. Elk moment ervaar je het levensverhaal dat je hebt geleefd anders. Je
voelt anders terug. En elk moment kun je er over schrijven vanuit je
waarachtige gevoel en hoe dat NU is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten