Dankbaarheid
Ook dankbaarheid is een beoefening. Leven met
een opmerkzame blik. En elke sprankel van het leven opmerken, benoemen en eren.
Het is oog hebben en oor voor zelfs de kleinste wonderen. Steeds daarnaar
uitreiken. Zoeken naar alles waarvoor je dankbaar kunt zijn. Alsof je je er
naar toe keert, zoals een bloem naar de zon. Als je je wendt richting wonderen,
zul je er ook veel meer opmerken. Dan ontdek je dat je leeft in een wereld die
er vol van is. Het leven is zo uitbundig en overvloedig en gul. Kijk maar naar
hoe het leven een fruitboom vol fruit hangt. Belachelijk veel. Zo is het leven.
Het overdrijft graag in gulheid en schoonheid en wonderen.
Een boom vol fruit, zoveel dat je een feest
kunt aanrichten met een grote familie en dat er genoeg overblijft voor de
vogels en de insecten. De perfectie van een lieveheersbeestje. De behendigheid
van je vingers. Het vermogen om te ademen. Iemands blik die zich zacht met de
jouwe verbindt. Hoe waterdruppels bewegen als ze opzwellen en vlak voor ze zich
lenig van een blad laten vallen. De groenheid van gras. Het wonder van kunnen
zien, ruiken, proeven, horen. De gevoeligheid van onze huid. En het grootste wonder,
liefhebben. Jezelf, de ander, de wereld, het leven. Laten we vandaag met onze
pen over ons blad rennen als een kind met een vlindernetje en wonderen vangen.
Zet je pen op papier: Schrijf over dankbaarheid. Maak een lange lijst. Verlies je in lyrische
bewondering. Schrijf een ode aan iets in je leven. Of begin met lang leve
alle….. en vul maar aan. Schrijf
over dankbaarheid. 10 minuten.
Verwondering
Ik hou van dit
woord. Het doet me denken aan de open benieuwde blik van een kind. Die beziet
alles met verwondering. Misschien is dat ook wat we vaak zoeken, door op
vakantie te gaan. We brengen onszelf in een volkomen nieuwe omgeving, zodat we
ons weer kunnen verwonderen. Verwondering is een wakker, knisperend, vers,
lente achtig gevoel. We kijken alsof we de dingen voor het eerst zien. Dat
maakt ons open en levendig. Dat brengt ons terug naar hoe we ons leven hier
begonnen. Hoe we de wereld nog moesten ontdekken. Hoe en wie we waren voordat
we leerde wat alles volgens onze omgeving was en betekende. We waren nog
helemaal vrij, zonder bagage. Misschien is dat wel wat we stapje voor stapje
terug zoeken, wanneer we beoefenen. Die houding, die ballast vrije
hoedanigheid, die openheid, die verwondering. Mediterend leer je met de geest
van de beginner iedere moment vol verwondering te ervaren. Schrijvend leer je
te schrijven, vanuit dat benieuwd zijn, vanuit die interesse en zo je
perspectief te verruimen en te bevrijden van onnodige ballast. Nog niets weten
is een vrije innerlijke houding. Die zoeken we terug.
Zet je pen
op papier
Vergeet even je geschiedenis, en wat je doet, wat je is aangedaan, waar je in terecht bent gekomen. Als je met een schone lei zou beginnen, niets wetende… wie zou je dan zijn? Wie ben jij zonder de verwachtingen van anderen en de wereld om je heen? Wat zou je doen? Waar gaat je hart naar uit. Verwonder je maar. 10 minuten.
Gevoelsexpressie
Zit een tijdje
met al je aandacht bij je hart. Misschien kun je je voorstellen dat je hart
verschillende lagen heeft. Van de buitenkant, met de gevoelens en ervaringen
die je deelt en laat zien. Tot je diepste lagen. Het mysterie van je hart. De
meest innige delen.
Pak dan wat
kleuren die je na aan het hart liggen en teken je hart. Niet zozeer de
symbolische hart vorm, maar je hart zoals het voelbaar is, zoals het beweegt in
je borst. Geef kleur, teken lijnen, en voel steeds weer in je borst je hart.
Laat je hart je hand maar sturen.
Op je eigen
moment, begin je te schrijven… wat leeft er in je hart?
Lenigheid
Soms zoeken we in het leven teveel naar grootse
dingen, het spectaculaire. Maar misschien zit het leven vooral in de details,
in de nuances, de fijne schakeringen. Beoefenen helpt je soepel heen en weer te
bewegen van het grote geheel naar de meest minuscule details. Zoals we het
wonder van het leven soms ineens veel beter kunnen zien, wanneer een fotograaf
een macro foto maakt, super ingezoomd. Waardoor de wereld zich als het ware
voor je openvouwt. Een andere keer zie je een luchtfoto en verwondert juist het
geheel, het overzicht, de weidsheid, het grootse. Onze aandacht kan zich
richten op het geheel en ook inzoomen op de details. Dat is een lenigheid die
je vergroot wanneer je regelmatig beoefent.
In het schrijven doe je precies hetzelfde. Je
zoomt in, merkt nuances op, beschrijft details, gebruikt je zintuigen. Je
graaft in je belevenissen op zoek naar betekenis. Soms ontdek je verbanden,
krijg je inzicht in het geheel van je leven door te schrijven. Ook in het
schrijven kun je lenig worden en vrij bewegen van de details naar het grotere
geheel. Die lenigheid neem je mee in hoe je leeft, hoe je luistert, hoe je
kijkt naar het leven en naar jezelf.
Zet je pen op papier: Maak een lijst van veel details die je nu waarneemt. Wat je ziet,
hoort, voelt, proeft, ruikt. Som steeds weer details op. Kijk rond. Kun je de
details van dingen opmerken? Als het een beetje op raakt, schrijf je verder
over hoe je je op dit moment voelt. Schrijf over details. 10 minuten.
Jezelf handen en voeten geven
Er ontstaat rust en een soort openheid om dit
moment te ervaren, door de meest eenvoudige dingen. Een beetje gevoelig worden
in je handen en je voeten is vaak al genoeg. Beoefenen doe je op je kussen of
je stoel, maar de hele dag door kun je aandachtig zijn. Nu en dan weer gevoelig
worden in je handen en je voeten, maakt je meer aanwezig, steeds wanneer je dat
doet. Gevoelig worden, maakt je stiller, opener. En via je gevoelige stille
handen en voeten ben je ineens meer aanwezig, je wordt wakker, in wat je doet.
Het is alsof je steeds weer een nieuw begin maakt. Als je zit of schrijft, maar
ook door de dag heen, als je dingen doet.
Zo geef je het integreren van je beoefening in
je dagelijks leven handen en voeten. Kleine momenten. Kleine vensters, van
gewaarzijn, stilte, opmerkzaamheid.
Zet je pen op papier: Schrijf een brief. Schrijf een brief aan je voeten. Vertel ze alles dat
je over ze weet, haal herinneringen op, bedank ze, vertel ze over wie je bent
en waar ze je brengen. Terwijl je schrijft voel je nu en dan even je voeten. Zo
schrijven je handen een brief aan je voeten… 10 minuten.